Μπόλιασμα είναι η τεχνητή μέθοδος, κατά την οποία γίνεται μεταμόσχευση ενός μέρους του φυτού σε ένα άλλο φυτό. Σκοπός αυτής της μεταμόσχευσης είναι συνήθως η διατήρηση των κύριων χαρακτηριστικών ενός φυτού πάνω σε ένα άλλο πιο δυνατό και μεγάλο.
Η καλύτερη εποχή για το μπόλιασμα, είναι τέλη του Μάρτη και αρχές του Απρίλη. Μάλιστα από ότι άκουγα από τους παλιούς καλό είναι να γίνεται στη γέμωση του φεγγαριού!
Ο εμβολιασμός αυτός γίνεται επίσης με διάφορους τρόπους:
- Ο τρόπος της προσέγγισης. Παίρνουμε το κλαδί εμβόλιο ή τον οφθαλμό εμβόλιο και το φυτό πάνω στο οποίο θα γίνει ο εμβολιασμός. Το φυτό αυτό λέγεται υποκείμενο. Πάνω στο βλαστό του εμβολίου και στο βλαστό του υποκειμένου χαράζουμε δυο επίπεδες επιφάνειες, μια στο ένα και μια στο άλλο. Φέρνουμε τις δυο επιφάνειες σε προσαρμογή και τις δένουμε γερά μεταξύ τους. Μετά κόβουμε το κάτω μέρος του εμβολίου και το επάνω μέρος του υποκειμένου και τα αφήνουμε να αναπτυχθούν με κανονικό ενιαίο φυτό. Σε όλα τα είδη εμβολιασμού θα πρέπει να προσέχουμε να κλείνουμε καλά τις πληγές των δυο φυτών, για να μην πάνε μικρόβια, νερό και σκόνες, γιατί αυτό εμποδίζει τις αναγκαίες λειτουργίες που γίνονται για τη συνένωση.
- Ο εγωκεντρισμός. Με τον τρόπο αυτό κόβουμε οριζόντια το βλαστό του υποκειμένου και πάνω του κάνουμε μια βαθιά σχισμή κάθετη. Μέσα στη σχισμή αυτή βάζουμε ένα κλαδί εμβόλιο με μερικά μάτια επάνω. Δένουμε κατόπιν πολύ σφιχτά το κομμένο μέρος.
- Ο ενοφθαλμισμός. Από το κλαδί – εμβόλιο αφαιρούμε ένα μάτι μαζί με ένα κομμάτι φλοιό και τον βάζουμε κάτω από το φλοιό του υποκειμένου. Μετά κλείνουμε τη σχισμή και το δένουμε.
Καλύτερη προφύλαξη από τα νερά, τις σκόνες και τα μικρόβια είναι η επάλειψη της πληγής με ειδικές αλοιφές που υπάρχουν στο εμπόριο γι’ αυτό το λόγο.
Σήμερα μέσω του εμβολιασμού έγινε κατορθωτό να πάρουμε διάφορα είδη καρπών κυρίως από τα οπωροφόρα δέντρα.
Το δενδρο μολις κοπει θα πρεπει να εμβολιαστει αμεσως.
Προσεχουμε να ξεκουπα καλα η φλοιδα που σημαινει οτι αρχιζουν και ”τρεχουν” οι χυμοι.
Αλλα ας τα παρουμε καλιτερα τα πραγματα απο την αρχη…
Τον τελευταιο καιρο, οι νεοι αγροτες, καταργουν τις παλιες ποικηλιες που ”κληρονομησαν” απο τους παλαιοτερους, οπως η χονδρολια, η δαφνολια, το μανακι, η κορωνεικη κλπ και ολες αυτες ”μετατρεπονται” σε ψιλολιες.
Οι λογοι πραχτικοι, διοτι με τις ψιλολιες τελειωνουν μια κι εξω το μαζεμα, ενω πρώτα απαιτούσε χρόνο.
Την δουλια αυτη την αναλαμβάνει ο ”κεντριστης” η εμβολιαστής που γνωρίζει πολυ καλα τη δουλια του.
Αν θελουμε εμεις να πειραματιστουμε στις δικες μας ελιες, εγω θα εδινα καποιες συμβουλες εκ πειρας…ο
Aπο εργαλεια, θεμε ενα αλυσοπριονο με καλα ακονισμεν αλυσιδα. Ενα κλαδευτηρι, ενα γαμψο καλα ακονισμενο μαχαιρι, πριονι,ενα σκαλιστηρι, νερο ενα δυο γκουβαδακια, χαρτονια συρματα, σπαγγο…
Εν πρωτοις θα εχoυμε βρει τους αματολογους μας, που θα τους εχουμε σε ενα δοχειο με νερο, να μην στεγνωσουν εν οσο μπολιαζουμε.
Οι αματολογοι καλο θα ειναι να ειναι παλιοι βλαστοι μεστωμενοι, απο δενδρα ημερα και παραγωγικα, απο ”θυλικα κλαρια” η ”ποδιες” , γεματα ανθους, και οχι αρσενικα λαιμαργα.
Οι παλιοι βλαστοι μπορει να αργουνε λιγο αλλα αναπτυσσονται καλιτερα.
Κοβουμε λοιπον τους αματολογους περιπου απο 10 εως 15 εκατοστα και με ενα καταλληλο μαχαιρι κοβουμε λοξα απο το κατω μερος περιπου 3 εκατοστα .
Εχουμε πελεκυσει ενα ξερο κλαρι και λειανει στο ενα μερος γιατι θα χρειαστει να ανοιγουμε πρωτα με αυτο τον φλοιο.
Θα κοψουμε οριζοντια το δενδρο σε ενα επιθυμητο υψος, κυριως 50 εκατοστα μεχρι ενα μετρο απο το εδαφος.
Με ενα ειδικο μαχαιρακι θα καθαρισουμε την ειφανεια να μην εχει αγριαδες και να ειναι λεια.
Επιλεγουμε 4 , 5 η και περισσοτερα ματια αναλογα την διαμετρο του δενδρου
με το ειδικο ξιλακι μας το καρφωνουμε σε καθαρο σημειο του φλοιου με την επιπεδη του επιφανεια προς τα μεσα.
Αμα χωθει μεσα περιπου 3 εκατοστα, το βγαζουμε και βαζουμε το πελεκυμενο αματολογο παλι με την επιπεδη επιφανεια προς το εσωτερικο και να εφαπτεται τελεια με τον σκληρο ιστο του δενδρου.
Το χτυπαμε λιγο μεχρι να χωθει ολο το χαραγμενο ματι.
Η συνεχεια γινεται με δυο τροπους.
1) Εχουμε αγορασει την ειδικη παστα μπολιασματος και με ενα πινελο αλοιφουμε ολη την κομενη επιφανεια και καλυπτουμε και τα κενα γυρω απο τα ματια.
2) Αν δεν εχουμε παστα, φτιαχνουμε λασπη απο χωμα που να μην ειναι ραντισμενο με φυτοφαρμακα. Καλο ειναι να ειναι κοσκινισμενο να μην εχει πετρες. Με αυτο καλυπτουμε ενα ενα τη βαση στους αματολογους να μην εξατμιζεται η υγρασια του δενδρου. Μετα με ενα σπαγκο η συρμα δενουμε τον φλοιο γυρω γυρω για καλιτερη μηχανικη αντοχη.
Παιρνουμε μετα χαρτονι η τσουβαλι και τυλιγουμε το δενδρο γυρω γυρω, αλλα να προεξεχει περιπου μια παλαμη απο το κομενο σημειο.
Αν θελουμε να βαλουμε ναυλον, ενδεχεται το καλοκαιρι σε ενα καυσωνα να μας ξερανει τα ” ματια”.
Απεξω απο το ναυλον τυλισουμε ενα συρμα το οποιο με την πενσα σφιγγουμε καλα.
Μεσα τωρα ριχνουμε χωμα να σκεπαστουν τα ματια με προσοχη να μην τα κουνησουμε.
Πανω απο το χωμα βαζουμε μια πλακωτη πετρα.
Την πετρα την βαζουμε για τα πουλια οταν πανε να καθησουν να μην κανουν ζημια.
Τελευταια πραξη, περα απο το οτι θα εχουμε καθαρισει ολα τα αγριγιαδια βλασταρια του παλιου δενδρου, ειναι να ριξουμε νερο πανω στο χωμα για να κραταει δροσια.
Καλο θα ηταν, αν τυχον και αρχισουν οι ζεστες, το ποτισμα να επαναλειφθει και δυο και τρεις φορες.
Ομως μετα απο διο τρεις μηνες, και οποτε βγαινουν τα αγρια βλασταρια να αφαιρουνται, για να εξαναγκαζεται το δενδρο να αξιοποιησει τα ημερα, και να δημιουργηθει ενα νεο δενδρο της αρεσκειας μας, οπως καλο θα ειναι και να προφυλαξουμε το εμβολιασμενο δενδρο απο τα διαφορα γιδοπροβατα των βοσκων που παντα κανουν ζημιες στα νεαρα φυτα μας!
Φωτο- κειμενο: Χουστουλακης Γεωργιος
