Μια κρίσιμη εξέλιξη που απειλεί να αποδομήσει ολόκληρη την κυπριακή πολιτική και συνακόλουθα την εθνική πολιτική στο θέμα της ανακήρυξης ΑΟΖ και εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών των βυθοτεμαχίων, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τα τελευταία 24ωρα, η μία μετά την άλλη οι ξένες εταιρείες (ENI, Total, EXXON-Mobil), εγκατέλειψαν τα αδειοδοτημένα βυθοτεμάχια, απέσυραν τα ερευνητικά τους σκάφη και αυτή την στιγμή μόνο τα τουρκικά γεωτρύπανα και τα τουρκικά πολεμικά πλοία που τα συνοδεύουν έχουν απομείνει στην περιοχή.
Με την Λευκωσία να ανησυχεί ότι η Αγκυρα θα δώσει εντολή ακόμα και για εξορύξεις, καθώς είναι κοινή παραδοχή πλέον ότι οι παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ έχουν «κτυπήσει» μεγάλα κοιτάσματα.
Σύμφωνα με τον υπουργό Ενέργειας, Γιώργο Λακκοτρύπη, αυτό που γνωρίζει η κυβέρνηση από την ενημέρωση που έτυχε από τις ίδιες τις εταιρείες είναι ότι η ιταλογαλλική κοινοπραξία Total/ENI θα επανέλθει σ’ ένα χρόνο, δηλαδή τον Απρίλιο του 2021 και η κοινοπραξία ExxonMobil/Qatar Petroleum θα συνεχίσει σ’ ενάμιση χρόνο, τον Σεπτέμβρη του 2021.
Όμως η επιστροφή των αδειοδοτημένων εταιρειών κάθε άλλο ως δεδομένο θα πρέπει να θεωρείται, καθώς οι λόγοι που επικαλέστηκαν κάθε άλλο παρά πειστικοί είναι: Η ύπαρξη του κορωνοϊού!
Όπως αναγνώρισε ο ίδιος ο υπουργός Ενέργειας της Κύπρου Γ. Λακκοτρύπης «Οι ίδιες εταιρείες, αντίθετα παρέμειναν στην ΑΟΖ του Λιβάνου, μέχρι να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους, γιατί το κόστος να φύγουν και να επανέλθουν θα ήταν πολύ μεγαλύτερο».
Αλλά στην περίπτωση της Κύπρου αυτό δεν ίσχυσε.
Η πραγματικότητα είναι ότι του τουρκικές απειλές και η απροθυμία των κυβερνήσεων τους να υποστηρίξουν ενόπλως, αν χρειαζόταν, την δραστηριότητα των ENI, Total, EXXON-Mobil, ήταν αιτία αποχώρησης από την κυπριακή ΑΟΖ και ο κορωνοϊός, απλώς η αφορμή.
Διαδοχικά έχουν ξεκινήσει και αποχωρούν και τα πολεμικά πλοία των χωρών τους που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή, δηλαδή οι γαλλικές και ιταλικές φρεγάτες.
Την τελευταία φορά μάλιστα οι η ελληνοκυπριακή πλευρά έσπευσε να πανηγυρίσει τον περασμένο χειμώνα για την έλευση και ιταλικής φρεγάτας κλάσης FREMM σε μία χρονική στιγμή έντασης με την Τουρκία, ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε απογοήτευση καθώς μετά από δύο ημέρες η ιταλική φρεγάτα συνασκήθηκε με σκάφη του τουρκικού Στόλου!
Πλέον τα τουρκικά πλωτά γεωτρύπανα είναι μόνα τους στην κυπριακή ΑΟΖ ή για την ακρίβεια, πλέουν συνοδεία του τουρκικού Στόλου με τα τουρκικά πολεμικά πλοία να έχουν ενσωματωμένες ομάδες ειδικών δυνάμεων, προκειμένου να εκτελέσουν νηοψίες ή καταλήψεις πλοίων/πλωτών γεωτρύπανων των ξένων εταιρειών, αν απαιτηθεί.
Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι τα τουρκικά πλωτά γωτρύπανα δείχνουν να ξέρουν πού και πώς θα κινηθούν, σαν να έχουν πάρει στοιχεία από τις ξένες εταιρείες για τις υποθαλάσσιες περιοχές «υψηλού ενδιαφέροντος» στην κυπριακή ΑΟΖ.
Με βάση τα πιο πάνω δεδομένα και με δεδομένη την αδυναμία ή «μη βούληση» του ελλαδικού μητροπολιτικού κέντρου να αντιδράσει, η Τουρκία έχει το πεδίο ελεύθερο να δράσει μέχρι σημείου έναρξης εξορύξεων: Εχει τα τεχνικά μέσα, τους πόρους, την στρατιωτική κυριαρχία και τον χρόνο για να πραγματοποιήσει τις κινήσεις της.
Η τεχνογνωσία για τα τελικά στάδια εξόρυξης είναι κάτι που πιθανόν δεν έχει ακόμα, αλλά και αυτό μπορεί να αποκτηθεί αφού όλα αγοράζονται.
Η ομάδα των κρατών Αιγύπτου, Ελλάδας, Κύπρου και Γαλλίας, που συνιστούσαν μέχρι πρόσφατα το αντιτουρκικό «μπλοκ» της Ανατολικής Μεσογείου δείχνει να έχει εισέλθει σε «χειμερία νάρκη» και αυτό είναι λογικό: Η Γαλλία που είναι ο σημαντικότερος «κρίκος» είναι απασχολημένη με τα του κορωνοϊού και η οικονομική καταστροφή που βιώνει και θα βιώσει τα επόμενα χρόνια θα είναι η μεγαλύτερη μετά τον Β’ΠΠ΄.
Η Ελλάδα έχει υποστεί τουλάχιστον «μερική» γεωστρατηγική «έκλειψη», χωρίς οικονομικούς πόρους και με τα γνωστά προβλήματα στις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά και με μια πολιτική ηγεσία που βλέπει την «συνεννόηση πάση θυσία» με την Τουρκία ως την μοναδική λύση να καθυστερήσει το αναπόφευκτο -κατά την εκτίμησή τους- δηλαδή η ήττα στα στρατιωτικό επίπεδο.
Από την άλλη πλευρά η Κύπρος, «δεν υπάρχει» για την υποστήριξη τέτοιου είδους εγχειρημάτων.
Η Αίγυπτος είναι η μοναδική που έχει και διάθεση και όπλα και πόρους για να διαθέσει και πάνω απ’όλα έχει τον πρόεδρο αλ Σίσι να ανησυχεί για την στενή σχέση Τουρκίας και Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Μιας Αδελφότητας, η οποία είναι η μεγαλύτερη και πιο «άγρια» δύναμη στην Αίγυπτο.
Αλλά είναι υποχρεωμένος να παίξει ένα παιχνίδι ισορροπιών και αυτό έχει διαφανεί στην περίπτωση της Λιβύης.
Σε ότι αφορά το Ισραήλ, μόλις τώρα δείχνει να εξέρχεται από μια βαθιά πολιτική κρίση περίπου δύο ετών, ως αποτέλεσμα των κατηγοριών σε βάρος του πρωθυπουργού Μ.Νετανιάχου για διαφθορά. Αλλά είναι άγνωστο αν και κατά πόσο μπορεί να αποτρέψει τις κινήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ…
