Σ’ αυτήν τη δίκη επέλεξα να μην είμαι συνήγορος ουδενός εκ των κατηγορουμένων, όμως είμαι δικηγόρος. Είμαι 47 χρόνια στα Δικαστήρια. Είμαι πλέον 70 ετών. Έχω υπερασπιστεί κατηγορουμένους για τρομοκρατία, οι οποίοι έχουν αθωωθεί –υπόθεση ΕΛΑ -, αφού έχουν καταδικαστεί στον α΄ βαθμό. Έχω υπερασπιστεί τον πλέον αντιπαθή αστυνομικό για την άδικη ανθρωποκτονία εις βάρος του αείμνηστου Γρηγορόπουλου.
Όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχω λείψει ούτε μία ημέρα από τις δικαστικές αίθουσες όλης της ελληνικής επικράτειας, μ’ έναν και μοναδικό σκοπό, το σκοπό που πρέπει να έχουν όλοι οι επαρκείς και έντιμοι δικηγόροι: Να βοηθώ τους δικαστές να εκδίδουν δίκαιες αποφάσεις.
Η σημερινή ανακοίνωσις της Ενώσεως Δικαστών, αλλά και οι προσωπικές τοποθετήσεις αρχηγών κομμάτων, πρωθυπουργών και πρώην πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών, κορυφαίων δημοσιογράφων, αλλά και σύσσωμου του πολιτικού κόσμου, μού έχουν δημιουργήσει αμήχανα συναισθήματα, γιατί μού είναι αδύνατον να διανοηθώ ότι σε μία χώρα, που δίδαξε νομικό πολιτισμό, όταν παγκοσμίως επικρατούσαν τα λαϊκά δικαστήρια, και η οποία χώρα με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση θεσμοθέτησε το σεβασμό στο τεκμήριο αθωότητας, μέχρι να εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση για την παράνομη συμπεριφορά ενός συνανθρώπου μας, όσο αντιπαθής κι αν είναι αυτός, οιουδήποτε χρώματος αν είναι αυτός, οποιουδήποτε κοινωνικού συστήματος αν είναι οπαδός, καταργείται το τεκμήριο αθωότητος, καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Λυπάμαι τους συναδέλφους μου, που επί έξι χρόνια, είτε ήταν συνήγοροι πολιτικής αγωγής – υποστηρίξεως της κατηγορίας, είτε ήταν συνήγοροι υπερασπίσεως, αγωνίστηκαν να βοηθήσουν το δικαστήριο να εκδώσει μία δίκαιη απόφαση.
Η απόφαση αυτή πρέπει να γίνει από όλους σεβαστή, όμως είναι μία πρώτη απόφαση.
Απευθύνω μία έκκληση κι εκφράζω μία ανησυχία: Να αφήσουμε τη δικαιοσύνη πραγματικά ανεξάρτητη κι ανεπηρέαστη. Να αφήσουμε τους δικαστές έξω από πολιτικά παιχνίδια, γιατί δυστυχώς οι σημερινές θριαμβολογίες για την καταδίκη όλων αυτών των αντιπαθών και μισητών ανθρώπων, στο τέλος θα καταργήσουν τόσο την ανεξαρτησία των δικαστών, που θα γίνουν υποχείρια των πολιτικών, όσο και την ίδια την δικαιοσύνη, η οποία πρέπει να παραμένει ανεξάρτητη, ως το απόλυτο θεμέλιο της δημοκρατίας.
Εύχομαι η σημερινή μου τοποθέτηση να μην τύχει παρερμηνειών είτε από σκοπιμότητα, είτε από άγνοια, γιατί εκφράζει τους προβληματισμούς, νομικούς κι ανθρώπινους, ενός δικηγόρου που χρόνια θεωρεί τα δικαστήρια σπίτι του, τους δικαστές, τους εισαγγελείς και τους συναδέλφους του οικογένειά του.
Αθήνα, 7/10/2020
Με εκτίμηση
Αλέξιος Κούγιας
