Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι κεντρικός παράγοντας στην ανάπτυξη της νόσου του Χασιμότο, όπως και στην πλειοψηφία των χρόνιων ασθενειών.
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια μεταβολική διαταραχή που επιβαρύνει τη λειτουργία του θυρεοειδή, οδηγεί στην αύξηση του σωματικού βάρους και επιδεινώνει συμπτώματα που συνδέονται με χρόνια φλεγμονή, όπως οι μυϊκοί πόνοι και τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας.
Ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που δεν ανιχνεύονται εύκολα, περνούν απαρατήρητες για πολλά χρόνια και επηρεάζουν τα επίπεδα ενέργειας, το σωματικό βάρος και τη διάθεση ασθενών με νόσο του Χασιμότο.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι ασθενείς συχνά δεν αισθάνονται καλά, ενώ ο θυρεοειδής τους δείχνει ρυθμισμένος στις εξετάσεις.
Η νόσος του Χασιμότο είναι το πιο κοινό αυτοάνοσο νόσημα.
Χαρακτηρίζεται από την παρουσία αντισωμάτων έναντι του θυρεοειδή (αυτοαντισώματα), που σταδιακά τον καταστρέφουν και οδηγούν σε υποθυρεοειδισμό.
Πρόκειται για μια νόσο όπου οφείλεται κυρίως σε παράγοντες που συνδέονται με τον τρόπο ζωής, όπως:
- Αντίσταση στην ινσουλίνη
- Ανεπαρκή επίπεδα βιταμίνης D
- Ελλείψεις του οργανισμού σε μικροθρεπτικά συστατικά
- Δυσλειτουργία του μεταβολισμού
- Ψυχογενές στρες
Αντίσταση στην Ινσουλίνη
Ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα της αντίστασης στην ινσουλίνη είναι ότι μετά το φαγητό κάποιος νιώθει την ανάγκη για γλυκό. Φυσιολογικά μετά την πρόσληψη επαρκούς ποσότητας τροφής, πρέπει κανείς να νιώθει κορεσμό, να αισθάνεται δηλαδή ότι έχει χορτάσει.
Ωστόσο, στα άτομα με αντίσταση στην ινσουλίνη, η πρόσληψη της γλυκόζης από τα κύτταρα είναι μειωμένη γιατί έχει μειωθεί η ανταπόκριση τους σε αυτή. Έτσι, ενώ μπορεί να καταναλώνει κανείς επαρκή ποσότητα τροφής, νιώθει την ανάγκη να φάει κάτι γλυκό, γιατί η γλυκόζη δυσκολεύεται να μπει στα κύτταρα του.
Η ινσουλίνη είναι μια από τις σημαντικότερες ορμόνες στο ανθρώπινο σώμα. Ένας από τους βασικούς ρόλους της, είναι να ρίχνει τα επίπεδα του σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα. Λειτουργεί σαν κλειδί και επιτρέπει την είσοδο της γλυκόζης (ζάχαρο) στα κύτταρα.
Αντίσταση στην ινσουλίνη: Η ινσουλίνη λειτουργεί σαν κλειδί που επιτρέπει την είσοδο της γλυκόζης στα κύτταρα. Αριστερά φυσιολογικός μηχανισμός απορρόφησης ζαχάρου: η ινσουλίνη (μπλε σφαίρα) ενεργοποιεί την είσοδο του ζαχάρου (λευκοί κόκκοι) στο εσωτερικό ενός κυττάρου. Δεξιά παρά την ύπαρξη ινσουλίνης ο μηχανισμός απορρόφησης παραμένει κλειστός και δεν επιτρέπει την είσοδο του ζαχάρου.
Φυσιολογικά, ο ανθρώπινος οργανισμός διασπά την τροφή σε γλυκόζη. Η ινσουλίνη είναι η ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας και βοηθάει τη γλυκόζη να περάσει από το αίμα στο εσωτερικό των κυττάρων. Τροφές που μετατρέπονται εύκολα σε ζάχαρη (ψωμί, πατάτες, γλυκά) προκαλούν αυξημένη έκκριση ινσουλίνης, ώστε να διατηρηθούν φυσιολογικά τα επίπεδα του ζαχάρου στο αίμα.
Η συχνή κατανάλωση υψηλά επεξεργασμένων τροφών, προκαλεί σταθερά αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης στο σώμα και αντίσταση στην ινσουλίνη. Στα άτομα με αντίσταση στην ινσουλίνη, τα κύτταρα στους μύες, στο συκώτι και στο λίπος, στην προσπάθεια τους να προστατευτούν από την αυξημένη παρουσία ινσουλίνης, δεν ανταποκρίνονται στον ίδιο βαθμό σε αυτήν και η γλυκόζη δυσκολεύεται να περάσει στο εσωτερικό τους.
Ο οργανισμός αναγκάζεται να εκκρίνει όλο και μεγαλύτερες ποσότητες ινσουλίνης, ώστε να επιτύχει το ίδιο βιολογικό αποτέλεσμα που ανατροφοδοτεί το φαινόμενο της αντίστασης.
Πέρα από το ρόλο της στη διατήρηση σταθερών επιπέδων σακχάρου στο αίμα, ρυθμίζει την παραγωγή ενέργειας, τις καύσεις του λίπους και έχει πολλές ακόμη λειτουργίες. Στην πράξη, όλο σχεδόν το ενδοκρινικό σύστημα επηρεάζεται από τη δράση της ινσουλίνης. Διαταραχές στη λειτουργία της, απορυθμίζουν το ορμονικό σύστημα και έχουν αρνητική επίδραση και στο θυρεοειδή.
Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης καταστέλλουν τη θυρεοειδική λειτουργία και συνδέονται με[1-5]:
Αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αυτοάνοσων νοσημάτων
- Την αυξημένη παρουσία όζων του θυρεοειδούς
- Την εκδήλωση υποθυρεοειδισμού
- Αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο σε άτομα με νόσο του Χασιμότο
- Αύξηση του σπλαχνικού λίπους, ανάπτυξη μεταβολικού συνδρόμου και αύξησης του σωματικού βάρους
- Την παρουσία χρόνιας φλεγμονής
- Διαταραχή του μεταβολισμού των λιπιδίων
- Εκδήλωση υπέρτασης
- Προ-θρομβωτική κατάσταση
Διαταραχή στο μεταβολισμό των νευροδιαβιβαστών: ουσίες που μεταφέρουν νευρικά σήματα το νευρικό σύστημα, όπως η αδρεναλίνη και η ντοπαμίνη
Διαταραχή του μικροβιώματος
Η αντίσταση στην ινσουλίνη συνδέεται με όλα τα παραπάνω και επηρεάζει αρνητικά τη συνολική κατάσταση της υγείας ενός ατόμου. Διαταράσσει σημαντικό αριθμό μεταβολικών λειτουργιών στον οργανισμό και αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εκδήλωσης χρόνιων ασθενειών και ιδιαίτερα αυτοάνοσων ασθενειών, διαβήτη και καρδιαγγειακών νοσημάτων.
