Αποστρατικοποιούν de facto το Ανατολικό Αιγαίο.
Οι ΗΠΑ ζητούν από την Ελλάδα να μεταφέρει στην Ουκρανία το σύνολο των συστημάτων ρωσικής κατασκευής που διαθέτει (εκτός από τα αερόστρωμνα Zubr τα οποία ούτως ή άλλως έχουν αφεθεί στην μοίρα τους και είναι μη επιχειρησιακά πλέον), με πρόφαση της αντικατάστασή τους από «πιο σύγχρονα» δυτικής κατασκευής συστήματα, αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Πόσο «πιο σύγχρονα»; Ελπίζουμε όχι σαν τα γερμανικά Marder-1A3 που κλείνουν 45 χρόνια από τότε που βγήκαν από το εργοστάσιο και 25 χρόνια από τον τελευταίο εκσυγχρονισμό τους.
Ερώτημα είναι αν αυτό το αίτημα αφορά και Tor-M1, καθώς δεν υπάρχει αμερικανικό αντίστοιχο SHORAD.
Ο σύμβουλος του Ζελένσκι, Μικαΐλο Ποντολιάκ δήλωσε πριν λίγο ότι το Κίεβο χρειάζεται:
Συνολικά 1.000 πυροβόλα των 155 χλστ. (τους τελείωσαν τα πυρομαχικά για τα πυροβόλα των 152 χλστ.), 300 πυραυλικά συστήματα πυροβολικού (ΠΕΠ), όπως τα RM-70, 500 άρματα μάχης, 2.000 τεθωρακισμένα οχήματα και… 1.000 UAV!
Για τα πυροβόλα των 155 χλστ. επιμένει η φημολογία για τα M110A2 που είναι στα νησιά του Αιγαίου, χωρίς να αποκλείεται η παραχώρηση και Μ109.
Σίγουρα το αμερικικό αίτημα αφορά τα εξής συστήματα τα οποία όλα είναι ανεπτυγμένα στα νησιά, είτε του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, είτε της Κρήτης:
Ρουκετοβόλα RM-70 με σωλήνες των 122 χλστ.
Εχουν παραδοθεί περί τις 3.000 ρουκέτες στην Ουκρανία και τώρα συζητείται να παραχωρηθούν και όλα τα συστήματα κατά το πρότυπο των BMP-1, περίπου 115 επιχειρησιακά. Οι απώλειες των Ουκρανών σε αυτά τα συστήματα είναι τεράστιες και δυσαναπλήρωτες.
Είναι πολλαπλός εκτοξευτής ρουκετών ρωσικής προέλευσης, τσεχοσλοβακικής κατασκευής. Ουσιαστικά, πρόκειται για την εξέλιξη του ρωσικού ΒΜ-21. Το σύστημα κηρύχτηκε επιχειρησιακό το 1972. Αρκετά πουλήθηκαν στην Αν. Γερμανία.
Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, αριθμός συστημάτων δόθηκε σε συμμαχικές χώρες, μία εκ των οποίων ήταν και η Ελλάδα, που παρέλαβε 150 συστήματα. Από αυτά έχουν αξιοποιηθεί επιχειρησιακά τα 115 ή 116.
Η βασική διαφοροποίηση του RM-70 σε σχέση με το ΒΜ-21 είναι η χρήση του οχήματος φορέα Τatra T 813, με θωρακισμένη καμπίνα, που αντικατέστησε τον παλαιότερο φορέα Ural 375 D. Χάρη στο νέο όχημα, η κάθε μονάδα πυρός RM-70 μπορεί να μεταφέρει αναχορηγία 40 επιπλέον ρουκετών.
Το RM-70 μπορεί να βάλει τις ρουκέτες, είτε μεμονωμένα είτε σε ομοβροντία των 40. Το σύστημα είναι σχεδιασμένο για εξουδετέρωση στόχων περιοχής και με μια ομοβροντία 40 ρουκετών μπορεί να καλύψει περιοχή συνολικής έκτασης 30 στρεμμάτων. Οι ρουκέτες διαθέτουν εκρηκτικές, θραυσματοφόρες κεφαλές. Απαιτείται προετοιμασία 2,5 λεπτών για την εξαπόλυση της κάθε ομοβροντίας.
Οι 40 ρουκέτες μπορούν να εκτοξευτούν σε χρόνο 20 δευτερολέπτων. Το όχημα-φορέας διαθέτει αυτόματο ρυθμιστή της πίεσης των ελαστικών, διευκολύνοντας έτσι τη διαδικασία βολής. Το σύστημα RM-70 έχει συνολικό βάρος (περιλαμβάνεται το όχημα, 80 ρουκέτες και παρελκόμενα) 25.300 κιλά. Το όχημα Τatra T 813 αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 80 χ.α.ω. και έχει αυτονομία 1.100 χλμ. Οι ρουκέτες είναι τύπου Μ-21 ΟF και 122-JROF με εκρηκτική κεφαλή και κρουστικό πυροσωλήνα, με δυνατότητα επιβράδυνσης.
| ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ | |
| Bλήματα | 40 x 122 χιλ. (4,8 in) |
| Βεληνεκές | 20 χλμ. |
| Όχημα φορέας | Tatra T 813 8×8. |
Αντιαεροπορικό κινητό πυραυλικό σύστημα μικρού βεληνεκούς (SHORAD) Τor-M1
Oι Ουκρανοί είχαν αρχικά έξι τέτοια συστήματα, άρα έχουν την ικανότητα επιχειρησιακής λειτουργίας τους. Με την εισαγωγή του πυραυλικού Α/Α συστήματος ΤΟR M-1, ο ΕΣ απέκτησε ένα προηγμένης τεχνολογίας σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας χαμηλού έως μεσαίου ύψους βολής, ικανό για παρακολούθηση, διοίκηση και έλεγχο, εκτόξευση και καθοδήγηση πυραύλων και λειτουργία πάνω σε ένα και μόνο όχημα.
Το Φεβρουάριο του 1999 υπογράφηκε η σύμβαση μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας για την προμήθεια 21 αυτοκινούμενων Α/Α συστημάτων ΤΟR M-1, με option για άλλα 29, ύψους 552 εκατομμυρίων δολαρίων.
Βάσει της σύμβασης, η Ελλάδα προμηθεύτηκε 21 τεθωρακισμένα, ερπυστριοφόρα οχήματα εκτόξευσης CV 9A331-1 με ενσωματωμένο σύστημα IFF/SIF Mk XII, 368 βλήματα 9 Μ331, συσκευασμένα ανά 4 σε 92 ειδικά κάνιστρα τύπου 9 Μ334, 5 τεθωρακισμένα ερπυστριοφόρα οχήματα ΚΔΠ (Κέντρα Διεύθυνσης Πυρός) 9S737 Μ Ranzhir, 5 κινητά συνεργεία επισκευών 2ου κλιμακίου 9V 887-1Μ, 5 κινητές αποθήκες ανταλλακτικών και εργαλείων 9 F939-1Μ1, 10 οχήματα φόρτωσης-μεταφοράς βλημάτων 9Τ244, 10 οχήματα μεταφοράς βλημάτων 9Τ245, 2 εξομοιωτές εκπαίδευσης επιχειρησιακού προσωπικού 9F678 επί οχημάτων KAMAZ 43101, υλικά υποστήριξης 3ου και 4ου κλιμακίου, 2 κινητά συνεργεία συντήρησης 3ου και 4ου κλιμακίου 9V887-1Μ, 2 κινητά συνεργεία συντήρησης τροχοφόρων και ερπυστριοφόρων οχημάτων ΜΤΟ-ΑΤG-Μ1, ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη ΗD8-Τ230-1ΒΡ, εκπαίδευση προσωπικού στη Ρωσία και βιβλιογραφία.
Το σύστημα ΤΟR-M1 δημιουργήθηκε για να καλύψει τόσο την ανάγκη προστασίας των φίλιων χερσαίων δυνάμεων, όσο και αυτή της προστασίας σημαντικών στόχων από εχθρικά «έξυπνα» πυρομαχικά, cuise πυραύλους και βλήματα αντιραντάρ.
Το ΤΟR-M1 είναι ένα Α/Α σύστημα μικρού βεληνεκούς, παντός καιρού, ημέρας και νύχτας, που σχεδιάστηκε για να παρέχει Α/Α προστασία σε κινούμενα τμήματα, αλλά και σε σημαντικές εγκαταστάσεις, σε απόλυτα κορεσμένο περιβάλλον απειλών και ηλεκτρονικών αντιμέτρων.
Είναι το μοναδικό ρωσικό σύστημα που στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θεωρούσαν μέχρι τώρα αναντικατάστατο και σχεδιάζεται να αναπτυχθεί στις μονάδες του Δ’ΣΣ σε περίπτωση κρίσης (τώρα είναι στ0 Κιλκίς, κακώς κατά την γνώμη μας)
Το τεθωρακισμένο όχημα-φορέας υπηρετείται από 3 άνδρες (αρχηγός στοιχείου, χειριστής ραντάρ και οδηγός) και αποτελεί από μόνο του μια ολοκληρωμένη μονάδα πυρός.
Το σύστημα διαθέτει δικά του ραντάρ, ένα έρευνας και ένα εγκλωβισμού, παλμικό Ντόπλερ. Το ραντάρ έρευνας μπορεί να παρακολουθεί μέχρι 48 στόχους και να εγκλωβίσει 10 από αυτούς. Το ραντάρ εγκλωβισμού αξιολογεί την απειλή και εγκλωβίζει 2 στόχους ταυτόχρονα σε απόσταση μέχρι 25 χλμ. Το ΤΟR-M1 διαθέτει 8 Α/Α πυραύλους 9Μ331 Fakel, με μέγιστο βεληνεκές 12 χλμ.
Ο πύραυλος αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 2,8 Μach και μπορεί να πραγματοποιήσει ελιγμούς με φορτίσεις της τάξεως των 30g, ενώ διαθέτει κινητήρα στερεών καυσίμων. Στα πλεονεκτήματά του περιλαμβάνεται και η δυνατότητα κατά στόχων επιφανείας! Το ΤΟR-M1 θεωρείται ένα από τα πλέον αξιόπιστα Α/Α συστήματα της κατηγορίας του. Οι πιθανότητες κατάρριψης στόχων με την πρώτη βολή έχουν ως εξής:
>Κατά αεροσκαφών 92-95%
>Κατά ελικοπτέρων 80-96%
>Κατά πυραύλων Cruise 60-90%
>Κατά «έξυπνων όπλων» 70-90%
>Κατά UAV 90%
OSA AK/AKM
Οι Ουκρανοί έχουν ξεμείνει από αντιαεροπορικά συστήματα σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και ο πρόγονος των Tor-M1 που θεωρείται μη κατάλληλος για ένα σύγχρον πεδίο μάχης, θεωρείται «ως από μηχανής Θεός».
Το OSA-AK/AKM (ΝΑΤΟϊκή ονομασία SA-8b) είναι το πρώτο αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό σύστημα παγκοσμίως, που διαθέτει δικό του ραντάρ. Κορμός του συστήματος είναι το πλήρως αμφίβιο, αερομεταφερόμενα και ελαφρά θωρακισμένο εξάτροχο όχημα 9Κ33.
Η ακτίνα δράσης του φτάνει τα 500 χλμ. Το ραντάρ του συστήματος αποτελείται από μια περιστρεφόμενη κεραία που λειτουργεί στην περιοχή συχνοτήτων Η (6-8 GHz) και μπορεί να επιτηρεί στόχους σε ακτίνα 30 χλμ. και από μία μικρότερη, εμπλοκής, που λειτουργεί στη περιοχή συχνοτήτων J στα 14.5 GHz και μπορεί να εντοπίσει στόχους σε απόσταση έως 20 χλμ.
Επίσης, υπάρχει μια μικρότερη παραβολική κεραία ελέγχου των Α/Α πυραύλων. Το σύστημα των διπλών κεραιών επιτρέπει τον έλεγχο δύο πυραύλων ταυτόχρονα, εναντίον του ιδίου στόχου, ακόμα και σε διαφορετικές συχνότητες ελέγχου, ώστε να δυσκολέψει την αντιμετώπισή τους από εχθρικά συστήματα ηλεκτρονικών αντίμετρων. Επίσης, υπάρχει και σύστημα οπτικής παρακολούθησης, σε περίπτωση εξουδετέρωσης του ραντάρ από εχθρικά ηλεκτρονικά αντίμετρα.
Το OSA-AK/AKM είναι εξοπλισμένο με 6 Α/Α κατευθυνόμενα βλήματα 9Μ33 Μ3, σε 2 τρίδυμους εκτοξευτές. Μπορεί να πλήξει στόχους σε απόσταση 15 χλμ. με μέγιστο ύψος πτήσης τα 12 χλμ. ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, ημέρα και νύχτα.
Το βλήμα ζυγίζει 170 κιλά και προωθείται από κινητήρα στερεών καυσίμων. Επιτυγχάνει μέγιστη ταχύτητα 2,4 Mach και η πολεμική του κεφαλή ζυγίζει 40 κιλά. Διαθέτει πυροσωλήνα επαφής και πυροσωλήνα προσέγγισης. Οι πιθανότητες επιτυχίας πλήγματος σε ποσοστά είναι μεταξύ 55 και 80%. Ο χρόνος ενεργοποίησης, από τον εντοπισμό μέχρι την εκτόξευση, δεν ξεπερνά τα 26 δευτερόλεπτα. Η πολεμική του κεφαλή έχει φονική ακτίνα θραυσματοποίησης τα 5 μ.
Ο ΕΣ διαθέτει 39 συστήματα. Τα πρώτα 12 OSA-AK παραλήφθηκαν το 1992 από τα αποθέματα του πρώην Ανατολικογερμανικού Στρατού. Τα υπόλοιπα παραλήφθηκαν το 1998. Τα ελληνικά OSA-AK/AKM διαθέτουν επίσης σύστημα IFF AN/TPX-54 (V). Στο πρόγραμμα των αντισταθμιστικών ωφελημάτων των συστημάτων TOR-M1 προβλέπεται η δωρεάν παραχώρηση από τη Ρωσία 7 επιπλέον OSA-AK/AKM.
Kornet-E
Αντιαρματικό κατευθυνόμενο βλήμα, το οποίο στον Ελληνικό Στρατό έχει διττό ρόλο: Αντιαρματικό και αντιαποβατικό. Είναι σχεδιασμένο να εξουδετερώνει όλες τις υπάρχουσες θωρακίσεις –περιλαμβανομένων και των ενεργητικών– που υπάρχουν σε χρήση, ή αναμένεται να τεθούν, στα προσεχή χρόνια. Oι Αμερικανοί υπόσχονται να το αντικαταστήσουν με TOW-2E ή με ισραηλινά NLOS.
Οι Ουκρανοί θεωρούν ότι είναι το μοναδικό όπλο που πιθανόν μπορεί να διατρήσει την θωράκιση των ρωσικών αρμάτων T-90M που έχουν αποδειχθεί «αδιάτρητα» με απώλειες μόλις 5% στις μάχες του Ντονμπάς.
Το Kornet E είναι ικανό να πλήττει ευρεία γκάμα «σκληρών» στόχων, όπως εγκαταστάσεις, πολυβολεία, και γενικά κάθε επίγειο στόχο, αλλά και πλοία επιφανείας και χαμηλά ιπτάμενους εναέριους στόχους. Είχε εξαρχής σχεδιαστεί για χρήση εντός απολύτως εχθρικού περιβάλλοντος ηλεκτρονικών παρεμβολών, κάθε τύπου, ημέρα και νύχτα, υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Σήμερα θεωρείται το καλύτερο σύστημα στην κατηγορία του. Αυτή τη στιγμή ο Ελληνικός Στρατός διαθέτει 196 εκτοξευτές.
Ο ΕΣ έχει προμηθευτεί περί τα 1.200 βλήματα, εκ των οποίων τα 676 9Μ133-1 είναι αντιαρματικά υψηλής εκρηκτικότητας (ΗΕΑΤ) – στο διαμέτρημα των 152 χιλ. και τα 402 9Μ133F είναι βλήματα με κεφαλή αερίου καυσίμου ενώ υπάρχει και επαρκής αριθμός εκπαιδευτικών. Μαζί παραλήφθηκαν 5 εξομοιωτές αιθούσης, 15 εξομοιωτές πεδίου, 12 συσκευές ελέγχου με τα απαραίτητα παρελκόμενα, εργαλεία, ανταλλακτικά και εγχειρίδια.
Το βλήμα 9Μ133-1 με την κεφαλή ΗΕΑΤ, μπορεί να διατρήσει θώρακα πάχους 1.000-1.200 χιλ. ή οπλισμένο σκυρόδεμα, πάχους μέχρι 3,5 μ.
Το βλήμα 9Μ33F-1 έχει μεγάλη ακτίνα ενέργειας, θερμικού αποτελέσματος. Το βλήμα έχει σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση «μαλακών» ή ελαφρά θωρακισμένων στόχων, και γενικά αξιοποιείται για χρήση κατά προσωπικού. Το συγκεκριμένο βλήμα είναι επίσης ιδιαίτερα αποτελεσματικό εναντίον κάθε επίγειου στόχου, καθώς και εναντίον πλοίων επιφανείας.
Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές, 50 Μerkava και 14 ΤΟΜΠ και ΤΟΜΑ (τα περισσότερ,α μετασκευασμένα ρωσικά άρματα Τ-55 του τύπου Achazarit και Nagmahon και Nemerah, μετασκευασμένα Merkava), εξουδετερώθηκαν από τη Χεζμπολάχ. Ο θώρακας των 22 από τα Μerkava είχε πλήρως διατρηθεί. Aπό αυτά, τα 18 ήταν Μerkava Mk 4, δηλαδή τα καλύτερα και ισχυρότερα θωρακισμένα άρματα του κόσμου!
| ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ | |
| Βεληνεκές | Ημέρα 100-5.500 μ. |
| Νύχτα (με χρήση θερμικής διόπτρας) 100-3.500 μ. | |
| Καθοδήγηση | Λέιζερ |
| Διατρητική ικανότητα | 1.000-1.200 χιλ. |
| Βάρος | Φορητός εκτοξευτής 26 κιλά |
| Θερμική διόπτρα 11 κιλά | |
| Βλήμα 29 κιλά | |
| Εκτοξευτής 9Μ163-2 600 κιλά | |
| Θερμοκρασίες χρήσης |
Fagot 9P -135, 9P-135M, 9P-135M1
Τα φορητά αντιαρματικά των Ουκρανών έχουν είτε αναλωθεί στις επιχειρήσεις είτε έχουν καταστραφεί είτε πιάστηκαν από τους Ρώσους. Και αναζητούν συνέχεια αντιαρματικά όπλα, κατευθυνόμενα, των οποίων την λειτουργία να γνωρίζουν.
Ζητούν με αγωνία ακόμα Fagot (ΝΑΤΟϊκός κωδικός ΑΤ-4) κατηγορίας Milanκαι Αντιαρματικό κατευθυνόμενο βλήμα δεύτερης γενιάς, συστήματος καθοδήγησης SACLOS. Διαθέτει πολεμική κεφαλή τύπου ΗΕΑΤ (Αντιαρματική Υψηλής Εκρηκτικότητας).
Το Fagot (ΝΑΤΟϊκός κωδικός ΑΤ-4) αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 για να αντικαταστήσει τα βλήματα Sagger και είναι παρόμοιο με το αμερικανικό σύστημα Τow.
Ο ΕΣ διαθέτει 262 συστήματα σε τρεις εκδόσεις (9Ρ-135, 9Ρ-135Μ, 9Ρ-135Μ1) που προέρχονται από τα αποθέματα του πρώην Ανατολικογερμανικού Στρατού.
Παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα το 1994, στα πλαίσια της γερμανικής βοήθειας, με αναχορηγία 7.050 βλημάτων και ανταλλακτικά για οκτώ έτη. Σύμφωνα με το ΕΜΠΑΕ 2006-2010, προβλέπεται η απόκτηση 262 οργάνων νυχτερινής σκόπευσης.
| ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ | |
| Βεληνεκές | 70-2.500 μ. . |
| Καθοδήγηση | SACLOS |
| Διατρητική ικανότητα | 500-600 χιλ. |
| Εκτοξευτή με τρίποδα: | 22,5 κιλά |
| Συσκευασμένου βλήματος: | 13 κιλά |
S –300 PMU1
Η κορυφαία απαίτηση των Ουκρανών από τα ελληνικά όπλα είναι το μακρού βεληνεκούς αντιαεροπορικό S-300PMU-1. Τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη «αλωνίζουν» στο πεδίο της μάχης και έχουν καταστραφεί τουλάχιστον έξι ουκρανικές ή σλοβακικές συστοιχίες S-300.
Τον Ιανουάριο του 1996 και στο πλαίσιο του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου, οι αρχές της τελευταίας ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να ενισχύσουν τις αντιαεροπορικές ικανότητες της Εθνικής Φρουράς με την απόκτηση του ρωσικής κατασκευής αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος μέσης ακτίνας BUK-M1.
Αιφνιδιαστικά, οι αρχές της Κύπρου ανακοίνωσαν την εγκατάλειψη των σχεδίων εγκατάστασης σε κυπριακό έδαφος του προαναφερθέντος συστήματος, του οποίου η απόκτηση θα κόστιζε περί τα 120 εκατ. δολάρια, και την προμήθεια του πολύ υπέρτερου τεχνολογικά και ακριβότερου S-300PMU1 μακράς ακτίνας και μεγάλου ύψους αναχαίτισης, η απόκτηση του οποίου πλησίασε τα 600 εκατ. δολάρια.
Ως λόγος προτίμησης του δεύτερου έναντι του πρώτου προβλήθηκαν οι επιπρόσθετες αντιβαλλιστικές δυνατότητες των S-300ΡΜU1, που δεν διέθεταν οι BUK-M1, με σκοπό τη στοιχειώδη προστασία του ελεύθερου τμήματος της Μεγαλονήσου εναντίον των καθαρά επιθετικών βλημάτων ATACMS της Τουρκίας και τους οποίους είχε προμηθευτεί η Άγκυρα από τις ΗΠΑ.
Έκτοτε, η επιλογή απόκτησης των S-300PMU1 ξέφυγε από το καθαρά στρατιωτικό υπόβαθρό της και κατέληξε να αποτελεί ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα, με άμεσα εμπλεκόμενες την Κύπρο, την Τουρκία, την Ελλάδα, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
H Kύπρος για διάφορους λόγους δεν μπορούσε να υπαναχωρήσει στην απόφασή της.
Η λύση που τελικά επελέγη ήταν η αγορά μεν από την Κύπρο των συστημάτων, αλλά η μεταφορά τους στην Ελλάδα και η ένταξή τους στο οπλοστάσιο της Π.Α. Στη θέση τους, η Ελλάδα, ισοσκελίζοντας λογιστικά τη συγκεκριμένη κυπριακή αγορά, αγόρασε και στη συνέχεια προώθησε στη Μεγαλόνησο -όπου εντάχθηκαν άμεσα στη δύναμη της Εθνικής Φρουράς- 12 αυτοκινούμενα πυροβόλα Zuzana και 6 αντιαεροπορικά συστήματα Tor-M1.
Έτσι, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, τα διάφορα υποσυστήματα των S-300PMU1 έφτασαν στο λιμάνι και στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου Κρήτης, με φροντίδα των Ρώσων, και στη συνέχεια εντάχθηκαν στη δύναμη της 138 Σμηναρχίας Μάχης της Π.Α., που εδρεύει στο αεροδρόμιο Τυμπακίου Κρήτης, όπου και παραμένουν μέχρι σήμερα.
Στη συνέχεια, και για την καλύτερη αντιαεροπορική προστασία του συστήματος, η Π.Α. προμηθεύτηκε από τη Ρωσία τέσσερα αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα μέσου βεληνεκούς Tor-M1, μαζί με την αντίστοιχη αγορά για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών του Στρατού Ξηράς.
Το επιχειρησιακό πρόβλημα όμως που μέχρι σήμερα δεν έχει επιλυθεί επικεντρώνεται στο ότι τα S-300-PMU1/Tor-M1 δεν έχει καταστεί δυνατό να ενταχθούν επιχειρησιακά στο ενιαίο σύστημα αεράμυνας της χώρας, που ελέγχεται από το ΕΚΑΕ στη Λάρισα, καθώς, δεν μας ανήκουν!
Η έκδοση S-300PMU1, την οποία αξιοποιούν επιχειρησιακά και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, τέθηκε σε υπηρεσία το 1993.
Το σύστημα S-300 PMU1 εντάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία το 2000 και αφορά ένα πολυκάναλο, παντός καιρού σύστημα, που περιλαμβάνει υποσυστήματα αποκάλυψης και προσδιορισμού στόχων, καθώς και συμπλέγματα πυραύλων αεράμυνας.
Η έκδοση αυτή εισήγαγε το σημαντικά βελτιωμένο βλήμα 48Ν6. Τα χαρακτηριστικά του βλήματος επιτρέπουν επίσης την εμπλοκή βαλλιστικών βλημάτων σε μέγιστη ακτίνα 40 χιλιομέτρων.
Το S-300PMU1 εισήγαγε επίσης την προηγμένη έκδοση 36Ν85 του ραντάρ εμπλοκής 30Ν6, η οποία αναφέρεται συχνά με τον εξαγωγικό κωδικό 30Ν6Ε1. Στις εκτεταμένες βελτιώσεις περιλαμβάνεται η εγκατάσταση ενός σύγχρονου υπολογιστή ελέγχου βολής.
Στο σύστημα C3I, περιλαμβάνεται το τρισδιάστατο ραντάρ επιτήρησης με κεραία φασικής διάταξης και ο σταθμός διοίκησης 54Κ6. Ο τελευταίος είναι εγκατεστημένος σε φορτηγό όχημα ΜΑΖ-543. Η κύρια λειτουργία του 54Κ6 είναι η εσωτερική διασύνδεση των πυροβολαρχιών βολής της ταξιαρχίας S-300PMU1. Το ραντάρ 64Ν6 επιτρέπει στο σύστημα την ιχνηλάτηση και εμπλοκή τακτικών βαλλιστικών βλημάτων, σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδόσεις του συστήματος.
Η σήμανση από το σύστημα διοίκησης 83Μ6 επιτρέπει στο S-300PMU1 την εμπλοκή στόχων πολύ υψηλότερης ταχύτητας, μέχρι και 2.800m/sec, όπως βαλλιστικά βλήματα. Οι προηγούμενες εκδόσεις μπορούσαν να εμπλέξουν στόχους μέγιστης ταχύτητας 1.300m/sec, η οποία είναι τυπική για αεροσκάφη. Με το σύστημα 83Μ6, εκτελείται αυτόματα η σήμανση και μεταβίβαση στόχων στις πυροβολαρχίες βολής.
Τα κύρια συγκροτήματα μιας μονάδας πυρός είναι τα εξής:
>Όχημα Διοίκησης και Ελέγχου (Command Post / CP)
>Ραντάρ Επιτήρησης (All-Round Surveillance Radar / RSR)
>Ραντάρ Ανίχνευσης Τομέα (Sector Scanning Radar / SSR)
>Σταθμός Καθοδήγησης Πυραύλων (Multi-channel Missile Guidance Station / MMGS)
>Εκτοξευτές Πυραύλων (Launchers)
>Φορτωτές Εκτοξευτών (Transporter Loader-Launchers / TTL)
>Κατευθυνόμενοι Πύραυλοι Α/Ε τύπου 9M82 (Heavy) και 9M83 (Light)
| ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ S-300PMU1 | |||||
| ΒΛΗΜΑ | 5V55K | 5V55R | 5V55RUD | 48N6 | 70-2.500 μ. . |
| ΣΥΣΤΗΜΑ | S-300P | S-300PM | S-300PMU | S-300PMU1 | SACLOS |
| ΚΩΔΙΚΟΣ ΝΑΤΟ | SA-10A | SA-10B | SA-10C | SA-10D | 500-600 χιλ. |
| ΕΤΟΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ | 1980 | 1982 | 1985 | 1990 | 22,5 κιλά |
| ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΚΤΙΝΑ | 47 km | 75 km | 90 km | 150 km | |
| ΜΕΓΙΣΤΟ ΥΨΟΣ | 27.000 m | 27.000 m | 27.000 m | 27.000 m | |
| ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΑΚΤΙΝΑ | 5 km | 5 km | 5 km | 3 km | |
| ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΥΨΟΣ | 25 m | 25 m | 25 m | 10 m | |
| ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΣΤΟΧΟΥ | 1.300 m/s | 1.300 m/s | 1.300 m/s | 2.800 m/s | |
| ΒΑΡΟΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ | 133 kg | 133 kg | 133 kg | 143 kg | |
| ΒΑΡΟΣ ΕΚΤΟΞΕΥΣΗΣ | 1.590 kg | 1.590 kg | 1.625 kg | 1.900 kg | |
| ΒΑΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΥΛΙΝΔΡΟ | 2.270 kg | 2.270 kg | 2.300 kg | 2.580 kg | |
| ΜΗΚΟΣ ΒΛΗΜΑΤΟΣ | 7,11 m | 7,11 m | 7,25 m | 7,5 m | |
| ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ ΒΛΗΜΑΤΟΣ | 450 mm | 450 mm |
pronews.gr
