H στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδας από την Τουρκία βασίζεται στην κατάληψη της Λιβύης από την Άγκυρα. Για να επιτευχθεί αυτό η Άγκυρα προχωράει στην δημιουργία βάσεων στην Λιβύη που δεν θα είναι τελικά μόνο δύο, αλλά τέσσερις. Οι τέσσερις βάσεις θα εξυπηρετούν όλους τους κλάδους των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων καθώς θα είναι δυο αεροπορικές, μια ναυτική (ναύσταθμος) και μια στρατιωτική βάση και θα αναπτυχθούν στην πλευρά την οποία κατέχει ο τουρκόφιλος GNA.
Κατά την επίσκεψη του Σάρατζ στην Άγκυρα στις 4 Ιουνίου ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συμφώνησε και στην δημιουργία των τουρκικών βάσεων και στην άμεση αποστολή του τουρκικού προσωπικού.
Μην ξεχνάμε πως ο Σάρατζ είναι εθνικά Τούρκος, δηλαδή Τούρκος. Ως αντάλλαγμα για την παραχώρηση των βάσεων, η Τουρκία προσφέρει στη Λιβύη μεγάλη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια σε οπλισμό και Τουρκμένους μισθοφόρους από την Συρία, δηλαδή πάλι Τούρκους (οι Τουρκμένοι ή Τουρκομάνοι είναι Τούρκοι).
Θα βοηθήσει και στην ανοικοδόμηση του κράτους της Λιβύης το οποίο από το 2011 ουσιαστικά δεν υφίσταται, καθώς σπαράσσεται από συνεχόμενες εμφύλιες συγκρούσεις.
Αυτό που δεν ήταν γνωστό μέχρι σήμερα είναι πως οι δύο από τις τέσσερις βάσεις θα θα κατασκευαστούν εξ΄ ολοκλήρου από το μηχανικό του τουρκικού στρατού και κρατικές τουρκικές εταιρείες, δηλαδή δεν πρόκειται για υπαρκτές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Η πρώτη βάση που θα παραχωρηθεί στην Τουρκία από την κυβέρνηση Σάρατζ θα είναι αεροπορική και πρόκειται για την πρώην στρατιωτική αεροπορική βάση (της Λιβυκής αεροπορίας) της Αλ-Ουατίγια στην Νουκάτ Αλ Χαμς, κοντά στα σύνορα με την Τυνησία.
Η Τουρκία και η διεθνώς αναγνωρισμένη (και από την Ελλάδα…) κυβέρνηση της Τρίπολης της Λιβύης, υπέγραψαν συμφωνία για την απόκτηση από την Αγκυρα του πλήρους ελέγχου της σύγχρονης βάσης Al-Watiya, σε απόσταση μόλις 125 χλμ. από την ακτή της Μεσογείου, την οποία οι πολιτοφυλακές του GNA και οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις κατέλαβαν πριν δύο μήνες.
Οπως έχει ήδη προειδοποιήσει το pronews.gr, η εξέλιξη είναι εξαιρετικά αρνητική για την στρατηγική ισορροπία μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, σε βάρος φυσικά της πρώτης.
Οι δυνάμεις του «Εθνικού Στρατού της Λιβύης» την χρησιμοποιούσαν για να εξαπολύουν επιθέσεις κατά της Τρίπολης με αεροσκάφη Su-22, αλλά τώρα η απώλειά της θέτει εκτός ισορροπίας την επιθετική κίνηση του Χαφτάρ προς την Τρίπολη.
Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία πέρα από το τακτικό επίπεδο στον πόλεμο που διεξάγεται στην βορειοαφρικανική χώρα, είναι οι άκρως δυσμενείς στρατηγικές επιπτώσεις για την Ελλάδα.
Αυτό γιατί η βάση θα αποτελέσει ένα «τέλειο» ορμητήριο για την τουρκική Αεροπορία. Για πρώτη φορά η Τουρκία αποκτά μια αεροπορική βάση, σχεδόν άθικτη, με όλες τις προβλέψεις για τη μεταστάθμευση μαχητικών αεροσκαφών και UAV.
Διαθέτει όλες τις «προδιαγραφές» που πρέπει να έχει μια αεροπορική βάση, (καταφύγια αεροσκαφών, υποδομές καυσίμων, πυρομαχικών, συντήρησης κ,α,) και είναι εκτός της εμβέλειας των όπλων του LNA.
Το πρόβλημα είχε διαγνωσθεί από τις συνεχείς επιθέσεις στο αεροδρόμιο Μίτιγκα της Τρίπολης, το οποίο εκτός του ότι ήταν πολιτικό ήταν συχνά στόχος επίθεσης. Η Τουρκία έτσι αναζητούσε μια αεροπορική βάση στην περιοχή και μάλιστα είχε έρθει σε επαφή με την γειτονική Τυνησία για να αποτελέσει βάση για τουρκικά αεροσκάφη.
Τώρα όμως η Τουρκία πρόκειται να εκμεταλλευτεί την κατάληψή της για την ίδια.Ήδη τα τουρκικά “παπαγαλάκια” ξεκίνησαν την προετοιμασία: Αν ήταν το Hurkus έτοιμο θα το στέλναμε κατευθείαν στην Ουατίγια.
Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία θα αποκτήσει πρακτικά μια αεροπορική βάση στα νοτιοδυτικά της Ελλάδας με ότι αυτό συνεπάγεται. Από εκεί τουρκικά UAV θα μπορούν να πραγματοποιούν πτήσεις αναγνώρισης φτάνοντας έως και νοτιοδυτικά της Κρήτης και για πρώτη φορά το σύστημα αεράμυνας της χώρας θα πρέπει να κοιτά επισταμένα και προς αυτή την κατεύθυνση.
Παράλληλα θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι η τουρκική Αεροπορία θα στείλει μαχητικά αεροσκάφη στη βάση προκειμένου σε πρώτη φάση να κτυπήσουν τις δυνάμεις του Χ.Χαφτάρ οι οποίες μετά και την απώλεια τριών Pantsir S-1 (δύο βεβαιωμένα) έχουν απολέσει σημαντικό μέρος της αντιαεροπορικής τους ικανότητας.
Η Τουρκία έτσι αποκτά μια στρατηγικής φύσεως αεροπορική βάση στα νότια και δυτικά της Ελλάδας μέσω της οποίας μπορεί να υποστηρίξει από δύο «μέτωπα» τις γεωτρήσεις που ετοιμάζει. Βέβαια η Τουρκία θέλει να κάνει όλη την Λιβύη μια βάση, «περικυκλώνοντας» έτσι την Ελλάδα και η κατάληψη της αl-Watiyah αποτέλεσε την αρχή.
Εκτός από τα μαχητικά θα στείλει και αεροσκάφη στρατηγικής αεροπορικής παρακολούθησης E-7T όπως και τάνκερ KC-135.
Με βάση τα asset αυτά η τουρκική Αεροπορία σε περίπτωση μιας αναμέτρησης (ένοπλης) με την Ελλάδα θα μπορεί να χρησιμοποιήσει ως βάση εξόρμησης και την συγκεκριμένη βάση. Η απόστασή της από την Κρήτη ανέρχεται στα 1.130 χλμ. περίπου και τουρκικά F-16 εξοπλισμένα με βλήματα SOM μπορούν να αναστατώσουν τον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας.
Η Τουρκία επομένως αποκτά ένα στρατηγικό «βατήρα» για επιχειρήσεις σε όλη την κεντρική Μεσόγειο εως νότια και δυτικά της Κρήτης ελέγχοντας έως και το Ιόνιο.
Γίνεται κατανοητό πόσο σημαντική ήταν η κατάληψή της από τις τουρκόφιλες δυνάμεις. Από την άλλη η Ελλάδα απλώς παρακολουθεί τις εξελίξεις ως απλός θεατής υποστηρίζοντας τον Χαφτάρ μόνο «νοητά» χωρίς να προβαίνει σε καμιά ουσιαστική κίνηση.
Και οι γεωτρήσεις νότια της Κρήτης, όπως άλλωστε έχει προαναγγείλει η Άγκυρα είναι «προ των πυλών».
Η δεύτερη βάση, που θα τεθεί στην διάθεση της Τουρκίας στο Λιβυκό έδαφος, είναι ναυτική και τοποθετείται στο λιμάνι της Μισράτα. Όπως ανέφεραν δημοσιεύματα της Sabah, “λαμβάνοντας υπόψη την αύξηση των προκλήσεων της Ελλάδας (!) στην ανατολική Μεσόγειο, η παρουσία του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας στη Λιβύη θεωρείται στρατηγική. Επομένως, το λιμάνι της Μισράτα αναμένεται να μετατραπεί σε μία μόνιμη ναυτική βάση για την Τουρκία”.
Ο λόγος που η Τουρκία επέλεξε τη συγκεκριμένη βάση είναι γιατί η θαλάσσια αυτή περιοχή της Μισράτα θεωρείται η πλουσιότερη σε απόθεμα πετρελαίου στο Λιβυκό πέλαγος κι αυτή η περιοχή μετά το τέλος του πολέμου θα περάσει στον έλεγχο της Τουρκίας, η οποία θα εμφανιστεί επίσημα με την Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ).
Έτσι φυσικά το τουρκικό Ναυτικό θα προστατεύει τις τουρκικές «επενδύσεις». Συν τοις άλλοις η Άγκυρα επιδιώκει και την κατάληψη της Σύρτης για να πάρει και τα υπόλοιπα πετρέλαια της χώρας αν και εκεί η Μόσχα θα κάνει ότι χρειαστεί για να μην συμβεί κάτι τέτοιο.
Πέραν αυτών όμως η Άγκυρα θέλει να δημιουργήσει δύο ακόμα βάσης στο αεροδρόμιο της Μίτιγκα, στα περίχωρα της Τρίπολης και την αεροπορική βάση στην Ζουάρα, όπου μπορούν να φιλοξενηθούν και στρατεύματα.
Στην Μίτιγκα ήδη έχει δημιουργηθεί μια τουρκική βάση εδώ και πολλούς μήνες αφού η Άγκυρα χρησιμοποιεί το αεροδρόμιο προς χρήση των τουρκικών UAV.
Όσο για την Ζουάρα αξίζει να σημειώσουμε ότι εκεί με τον διοικητή της αμερικανικής Διοίκησης Αφρικής USAFRICOM, στρατηγό Stephen J. Townsend, συναντήθηκε ο τουρκόφιλος πρωθυπουργός της Τρίπολης Φαγιέζ αλ Σάρατζ.
Στην συνάντηση ήταν παρών και ο Τ.Νορλαντ, πρέσβης των ΗΠΑ στην χώρα.
Είναι αυτός με τον οποίο είχε συνομιλήσει ο υπουργός Εξωτερικών Ν.Δένδιας, παρόντος του ομολόγου του στην Αθήνα, Τ.Πάιατ, με την τηλεδιάσκεψη να διαφημίζεται από την Βασ. Σοφίας ως «στήριξη των ΗΠΑ στις ελληνικές θέσεις».
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην παραλιακή πόλη Zuwara η οποία βρίσκεται 102 χλμ. δυτικά της Τρίπολης.
Με την συνάντηση αυτή οι ΗΠΑ νομιμοποιούν πλήρως τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Σάρατζ σε όλα τα επίπεδα και κυρίως σε ότι αφορά την τουρκολιβυκή ΑΟΖ που υπεξαιρεί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα εξαφανίζει το σύμπλεγμα της Μεγίστης και «στραγγαλίζει» Ρόδο, Κάρπαθο και Κρήτη, αφήνοντας μόνο 6 ναυτικά μίλια στην ελληνική πλευρά, όσα και τα νυν Εθνικά Χωρικά Ύδατα.
Φυσικά, νομιμοποιεί πλήρως την τουρκική κατοχή της δυτικής Λιβύης και δίνει ένα πισώπλατο κτύπημα στην Αθήνα.
Η USAFRICOM, είναι η στρατιωτική διοίκηση των ΗΠΑ που εδρεύει στην Φραγκφούρτη και είναι αρμόδια για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην
Ο βασικός στόχος της Τουρκίας από τον Ιανουάριο, όπως αναφέρουν τουρκικές πηγές, ήταν και παραμένει η αεροπορική βάση της Γκαρνταμπίγια, σχεδόν 15 χιλιόμετρα μακριά από την Σύρτη, όπου μπορούν να αναπτυχθεί ένα τεράστιο στρατιωτικό συγκρότημα.
Και στην περίπτωση της Σύρτης η λογική είναι απλή: Κατάληψη της πόλης και εγκατάσταση των τουρκικών στρατευμάτων στην πόλη για να προστατεύουν τις πετρελαιοπηγές.
Βέβαια η Σύρτη ανησυχεί την Λιβύη και για έναν άλλον λόγο. Είναι η γενέτειρα του μακαρίτη Συνταγματάρχη Καντάφι. Ένας γιος του ας πούμε θα μπορούσε να ξεκινήσει από εκεί έναν πολιτικό αγώνα για να ενοποιήσει την χώρα, υπό ρωσικές ευλογίες.
