Μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου οι Τούρκοι «τρυπάνε» εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και τα σενάρια πιθανής αντίδρασης των Αθηνών είναι τρία: Ή θα υπάρξει αντίδραση, ή δεν θα υπάρξει καμία αντίδραση (και συνεπώς μιλάμε για παράδοση), ή θα προσποιηθούν πως δεν έγινε τίποτα, όπως ακριβώς έγινε πρόσφατα στον Έβρο στην περιοχή Μελισσοκομείο αλλά και σε άλλες περιπτώσεις του παρελθόντος (μην ξεχνάμε το «φύσηξε και πήρε ο αέρας την Σημαία»).
Σε τουρκικό ΦΕΚ δημοσιεύτηκαν 7 αιτήματα τουρκικής εταιρίας πετρελαίου προς την Γενική Διεύθυνση μεταλλίων και πετρελαίου της Τουρκίας. Δηλαδή, η τουρκική εταιρία καταθέτει αίτημα στο τουρκικό κράτος για να πραγματοποιήσει έρευνες σε περιοχές που βρίσκονται, σύμφωνα με την Τουρκία, εντός της υφαλοκρηπίδας της.
Οι περιοχές αυτές είναι:
Βορειανατολικά της Ρόδου, Ανατολικά της Ρόδου, Ανατολικά της Καρπάθου, Νοτιοανατολικά της Καρπάθου, Ανατολικά της Κρήτης και Νοτιοανατολικά της Κρήτης.
Η λεπτομέρεια στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι πως η εταιρία ζητά να φτάσει να κάνει έρευνες μέχρι και τα ελληνικά χωρικά ύδατα στα 6 μίλια. Με αυτή την κίνηση της η Τουρκία δεν αναγνωρίζει καμιά ελληνική υφαλοκρηπίδα, λέει ότι φτάνει εκεί η τουρκική υφαλοκρηπίδα της και ζητά να κάνει έρευνες πετρελαίου κοντά σε Ρόδο, Κάρπαθο και Κρήτη.
Συνεπώς, οι Τούρκοι θα «τρυπήσουν» εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Στην Αθήνα δεν προτίθενται να αντιδράσουν και θα αφήσουν το θέμα να σέρνεται, μέχρι τον επόμενο…
Έχει προκαλέσει βαθύ προβληματισμό η ακινητοποίηση της φρεγάτας, MEKO-200HN καθώς θύμισε την εποχή που η ναυαρχίδα του ρωσικού Ναυτικού επιχείρησε να εξέλθει αποπλέοντας εκ του ναυστάθμου και να πάει στη Γιουγκοσλαβία το 1999, όταν βρίσκονταν σε εξέλιξη οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ και ανατινάχτηκε το προωστικό σκεύος από έλλειψη συντήρησης.
Μια κατάσταση την οποία όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε για τα μέσα των ΕΔ από άποψη συντήρησης και διαθεσιμοτήτων.
Αυτό ουδόλως αθωώνει τις πολιτικές ηγεσίες οι οποίες γνωρίζουν άριστα τι σημαίνει αυτό και δεν πράττουν τίποτα για την επίλυση του ζητήματος, δημιουργώντας τελικά ερωτηματικά για τις προθέσεις της ελληνικής πολιτικής ελίτ σε ότι αφορά την βούληση αντιμετώπισης της Τουρκίας.
Την στιγμή που οι κύριες μονάδες επιφανείας δεν μπορούν να κινηθούν και τα ελικόπτερα του Στόλου αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα διαθεσιμότητας, έρχεται μία απόπειρα καλά οργανωμένη διασπάθισης δημοσίου χρήματος με την προμήθεια τεσσάρων εντελώς άχρηστων ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων ΜΗ-60R των 400 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό υπεραρκετό για την αναβάθμιση και των 4 φρεγατών MEKO-200HN αλλά και τον εκσυγχρονισμός και την αναβάθμιση των λιπών ελικοπτέρων του Στόλου SH-70 αντίστοιχων δυνατοτήτων με τα ΜΗ-60R.
Άρα δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο την έλλειψη βούλησης για ένα συνολικό σχέδιο επαναφοράς των ΕΔ σε επίπεδο μάχιμης κατάστασης αλλά έχουμε και «πονηρές προμήθειες» που εκ πορεύουν από εξίσου πονηρά κέντρα τα οποία έχουν δώσει και στο παρελθόν εξετάσεις σε ότι αφορά την πώληση υλικού στις ΕΔ και το αποτέλεσμα ήταν ακινητοποιημένα ελικόπτερα και ενθυλάκωση πολλών εκατομμυρίων ευρώ από τους ιδίους.
Τυχαίο είναι ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση των ελικοπτέρων υπάρχει μια «Follow on support» ύψους 8 εκατομμυρίων δολαρίων για τις «πρώτες ανάγκες» των ελικοπτέρων ; Και τι εννοούμε πρώτες ανάγκες; Μήπως τις πρώτες ανάγκες αυτών που θα βάλουν τις υπογραφές;
