Ερχεται κάποια στιγμή το απόλυτο κενό. Το μηδέν, η στιγμή που πρέπει να ξαναρχίσεις από την αρχή.
Από την αρχή την ζωή σου, τις σκέψεις σου, όλη σου την ύπαρξη!
Να σκεφτείς, να αναθεωρήσεις, να αποδεχτείς, να αγαπήσεις, να συγχωρήσεις και να πας παρακάτω!
Αντικρύζεις το κενό και αναρωτιέσαι, “τι κάνω τώρα”;
Είναι αυτή η λεπτή ισορροπία που σε κρατά ζωντανό που αναλόγως την επιλογή θα σε ωθήσει προς τα επάνω ή θα σε θάψει στα πρέπει και τα μη, τα πώς και τα γιατί , τις απαγορευσεις, τα πάθη και τα εγώ σου!
Είναι η στιγμή που το είναι μας θα υψώσει το ανάστημα της και θα ανταπεξέλθει σε ό,τι της συμβαίνει ή θα χαθεί στο κενό αν αφεθεί στις μεγάλες αναλύσεις .
Ένα τεντωμένο σκοινί είναι όλη μας η ύπαρξη στην ζωή και τις περισσότερες φορές είμαστε μετέωροι στο κενό και ακροβατούμε με την απόλυτη ισορροπία προσπαθώντας να κρατηθούμε πάνω στο σκοινί!
Ακροβάτες σε αόρατο στήριγμα, με μόνους κασκαντέρ στις δυσκολίες μας, τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ηθοποιοί στους αμέτρητους ρόλους που καλούμαστε να υποδυθούμε καθημερινά περιμένοντας το πιο όμορφο και δυνατό χειροκρότημα κι αυτό το χειροκρότημα που οφείλουμε εμείς οι ιδιοι να δίνουμε στον εαυτό μας, ποτέ δεν το δίνουμε!
Παλευουμε όλοι μας να ενωθούμε με την αγάπη και τον ανώτερο μας εαυτό χάνοντας κάποιες φορές τον δρόμο αλλά πάντα στο τέλος καταφέρνουμε να πετύχουμε τον στόχο και έτσι χτίζουμε λίγο λίγο τον εαυτό μας!
Γινομαστε χρήσιμοι άνθρωποι, δίνουμε την αγάπη μας χωρίς ανταλλάγματα και συγχωρώντας κάθε τι που ίσως να μας φέρνει εμπόδιο και δυσκολία στον δρόμο μας.
Το ταξίδι μας είναι μεγάλο, πολύπλοκο, δύσκολο, ανατρεπτικό, όμορφο, ακόμα και στενάχωρο κάποιες φορές αλλα ακόμη και τότε είναι υπέροχα συναρπαστικό!
Γιατί όταν πέφτουν οι μάσκες των άνθρωπων που μας περιβάλουν τότε και μόνο ξεγυμνώνεται η αλήθεια!
Ταξιδευουμε με άπειρες ψυχές παρέα και συναντιόμαστε στο διαβά μας και η κάθε μια είναι ξεχωριστή και έχει υπάρξει μαζί μας για συγκεκριμένο λόγο που ίσως να μην τον μάθουμε και ποτέ αλλά δεν πειράζει όλα αυτά χρωματίζουν την ζωή μας το θέμα είναι εμείς τι χρώμα θα τους δώσουμε!
Αναρωτιέμαι έχει χρώμα η αγάπη;
Το πιο όμορφο χρώμα βρίσκεται μέσα στην ψυχή του καθενός μας ας αφεθούμε λοιπόν χωρίς πολλές σκέψεις να χαρούμε την ζωή μας και ότι μας φέρνει.
Ας νιώθουμε πληρεις για όλα αυτά που έχουμε και ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη μας κάνοντας πάντα το καλό και βλέποντας στους άλλους πάντα τον καλύτερο τους εαυτό!
Όταν νιώθουμε το απόλυτο κενό να κάνουμε επανεκίννηση και θυμόμαστε τις όμορφες στιγμές μας…
Εμείς είμαστε η λεπτή ισορροπία της υπάρξης μας!
