Οι Ελληνίδες είναι οι ομορφότερες (όχι οι ωραιότερες) γυναίκες στον κόσμο, αλλά δεν το γνωρίζουν γιατί πολλά χρόνια τώρα μιμούνται τις ξενόφερτες μόδες ή τα διεθνή μοντέλα, τα οποία μπορεί να είναι ωραία, αλλά δεν είναι όμορφα.
Το όμορφη σημαίνει Ω-μορφή και τέτοια μορφή είναι μόνο η Ελληνίδα. (Πχ. Ελληνικά γυναικεία αγάλματα). Κατά κανόνα η γυναικεία Ελληνική ομορφιά χαρακτηρίζεται από τα εξής ενδεικτικά χαρακτηριστικά:
α)Μάτια μέσα στις κόγχες κι όχι επίπεδα όπως είναι στις Σκανδιναβές.
β)Ζυγωματικά στις θέσεις τους κι όχι ανυψωμένα όπως είναι στις Σλάβες.
γ)Μύτη ελληνική κι όχι όρθια ”γαλλική” στην οποία φαίνονται τα ρουθούνια, ούτε πεπλατυσμένη όπως είναι στις Αφρικανές.
δ)Λοβοί αυτιών που ξεχωρίζουν απ` τις παρειές και δεν είναι κολλημένοι στα μάγουλα όπως είναι στις Ευρωπαίες και στις Αμερικανίδες.
ε)Χρώμα επιδερμίδας λευκοσταρένιο κι όχι ξασπρισμένο ή σκουρόχρωμο.
στ)Κορμί με εμφανή την πυελική περιοχή και ομοιόμορφες καμπύλες που υποδηλώνουν την αρχέγονη γήινη προέλευσή τους κι όχι τα επίπεδα κορμιά των αλλοδαπών μοντέλων που είναι πολύ αδύνατα κι όμως θεωρούνται “ωραία” γιατί είναι της μόδας.
Το ωραίο λοιπόν, είναι αυτό που είναι στην ”ώρα του”, δηλαδή επίκαιρο, μοντέρνο και φυσικά πρόσκαιρο, ενώ το όμορφο είναι το διαχρονικό. Κι η Ελληνίδα είναι διαχρονικής εμφάνισης, αλλά δεν το γνωρίζει.
Η ομορφιά δεν είναι υποκειμενική, υπόκειται σε αντικειμενικά κριτήρια τα οποία έχουν καθορίσει οι αρχαίοι Έλληνες γλύπτες στα Ελληνικά γυναικεία αγάλματα. Υποκειμενικό είναι μόνο το ωραίο.
Ένα εξαιρετικό άρθρο από τον
Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης
