Η δίκη της Χρυσής Αυγής οδεύει προς το τέλος της. Τώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές μόνο η επιβολή των ποινών απέμεινε. Ως δικαστική απόφαση, όσο κι αν δεν άρεσε σε μερικούς, είμαστε υποχρεωμένοι να την σεβαστούμε, εφ όσον το Σύνταγμα μας ορίζει την τριμερή διάκριση εξουσιών (Άρθρο 26 του Συντάγματος), μια και μόνα τα δικαστήρια απονέμουν Δικαιοσύνη και επιπλέον είναι «προϊόν» κατά το Σύνταγμα, Δικαστών, που απολαμβάνουν λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας ( Άρθρο 87 του Σ).
Άλλωστε υπάρχει η δυνατότητα δικαστικού επανελέγχου σε δεύτερο βαθμό αλλά στην συνέχεια ακόμη και αναιρετικά ως προς την ορθή εφαρμογή του Νόμου, αναντίρρητη κατάκτηση του Νομικού μας πολιτισμού.
Δεν πρέπει να εστιάζει κανείς μόνο στην διάσταση απόψεων μεταξύ Εισαγγελέως και Δικαστών, γιατί κάτι τέτοιο στην έννομη τάξη μας δεν είναι πρωτόγνωρο ούτε είναι η πρώτη φορά και η τελευταία.
Αυτό όμως που πρέπει να απασχολεί όλους μας, εφόσον επιζητούμε να ζούμε μέσα σε μια συντεταγμένη πολιτεία , με τα καλά της και τα στραβά της –μόνο οι Άγγελοι δεν κάνουν λάθη, αλλά δυστυχώς δεν ζούμε μέσα σε κοινωνία Αγγέλων- είναι πως αντιμετώπισαν οι πολιτικοί ταγοί μας, το σύστημα των ΜΜΕ, οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου, την αναμενόμενη έκδοση της πυρίκαυστης απόφασης αλλά και πως μερίδα της κοινωνίας μας;
Μήνες πριν αμέσως μετά την απαλλακτική πρόταση της Εισαγγελέως της έδρας οι σειρήνες της αμφισβήτησης ξεκίνησαν μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία ποδηγέτησης της οφειλόμενης από το Σύνταγμα και τους Νόμους αμερόληπτης και νηφάλιας κρίσης των δικαστών.
Πρωταρχικό τους μέλημα να βγάλουν όλοι αυτοί την απόφαση.
Τι κατά καιρούς πορείες, τι πολιτιστικοί σύλλογοι, τι Θέατρα, τι ΜΜΕ, όλοι ως «αλαλάζον πλήθος», να υποβάλλουν την γνώμη τους στους δικαστές, για μια απόφαση «κομμένη και ραμμένη» στα δικά τους μέτρα .
Την επίμαχη ημέρα εκδόσεως της πολυβασανισμένης απόφασης μερικές χιλιάδες αφιονισμένου όχλου συνέρρευσαν έξω από το Εφετείο .Ανάμεσα στο όχλο και πληθώρα πολιτικών αρχηγών του αξιοθρήνητου «δημοκρατικού τόξου», μερίδα κι αυτή του όχλου, διασαλπίζοντας «Δημοκρατία»…
Οι δικαστές μέσα συσκέπτονταν, αλλά ο «όχλος» έξω πίεζε.
Άνθρωποι δεν είναι κι οι δικαστές; Προπύργιο της Δημοκρατίας δεν θέλει το Σύνταγμα μας την Δικαιοσύνη; Σκέφτηκε ποτέ κανένας από τους «μωροφιλόδοξους» πολιτικούς αρχηγούς, -πλην προέδρου της Ελληνικής λύσης Κυριάκου Βελόπουλου, και είναι προς τιμήν του!- ο Τσίπρας, η Φώφη, ο Βαρουφακης, ο Κουτσούμπας αλλά και οι εκπρόσωποι του κυβερνώντος κόμματος, πάλι καλά που δεν προσήλθε στην σύναξη κι ο πρωθυπουργός της χώρας, σε τι ολισθήματα περιπίπτουν;
Αλήθεια, έτσι θα θωρακίσουν την ούτως ή άλλως εύθραυστη Δημοκρατία μας; Με το να συναγελάζονται εκτόςεΕφετειακού μεγάρου με περιθωριακά αναρχικά στοιχεία, γιατί δεν υπάρχουν μόνο ακροδεξιοί αλλά και αποφώλιοι ακροαριστεροί, φωνασκώντας, πιέζοντας ,προσπαθώντας να χειραγωγήσουν την δικανική κρίση των δικαστών;
Σκέφτηκαν ποτέ ότι η πολύβουη παρουσία τους, στην ουσία έξω από την αίθουσα των Δικαστών θεμελιώνει μαζί φυσικά και με τους λοιπούς «ταραξίες», ποινικά αδικήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου.
Που εφόσον αδιαμφισβήτητα τα τέλεσαν, οι αρμόδιοι Εισαγγελείς έχουν υπηρεσιακό καθήκον να σχηματίσουν δικογραφία και μετά την διενέργεια προανάκρισης, να την διαβιβάσουν στην Βουλή για την άρση της ασυλίας τους!
Τυπικά βέβαια, γιατί ουδείς εξ αυτών για το πυρίκαυστο αυτό ζήτημα θα έθετε εαυτόν υπό τον έλεγχο της ελληνικής δικαιοσύνης.
Γιατί η διάταξη του άρθρου 167 Α ΠΚ δεν έχει διακοσμητικό χαρακτήρα , όταν ορίζει πως «όποιος εκτός από τις περιπτώσεις των άρθρων 167( Βία κατά υπαλλήλων και δικαστικών προσώπων) και 237 (Δωροδοκία και Δωροληψία δικαστικών Λειτουργών) επιχειρεί με αθέμιτη επιρροή ή πίεση ή με απειλή να επιβάλλει σε δικαστικό λειτουργό την ενέργεια πράξης που ανάγεται στα καθήκοντα του ή την ευνοϊκή ή δυσμενή μεταχείριση ορισμένου διαδίκου, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματικά ποινή».
Τι λέτε, τις προάλλες έξω από το Εφετείο με κύμβαλα και ντουντούκες . έκανε κάτι διαφορετικό το πολιτικό σύστημα, πλην του κόμματος της Ελληνικής λύσης ;!
Δεν πρέπει αλήθεια, όταν οι δικαστές συσκέπτονται, να είναι νηφάλιοι ανεπηρέαστοι για να εκδώσουν απόφαση ορθή και με τους λιγότερους δυνατούς κινδύνους , να εμφιλοχωρήσουν σφάλματα σε αυτήν ;!
Ο όχλος όμως ήταν εκείνος που είχε τον πρώτο λόγο σε όλη αυτή την παρωδία με την ανοχή της κρατικής μηχανής. Ένας όχλος που θύμιζε ρωμαϊκή αρένα, όταν το αιμοσταγές πλήθος ζητούσε από τον Καίσαρα να ρίξει τους ηττημένος μονομάχους στα θηρία.
Προς τέρψη και απόλαυση της μόνιμης επωδού “Χαίρε Καίσαρα ,οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν”(Ave Caesar, morituri te salutant ) ! Είναι ο ίδιος φανατισμένος όχλος που ζητούσε από τον Πιλάτο να σταυρώσει τον Χριστό, μετά την καταδίκη του από τους Γραμματείς και Φαρισαίους.
Η σύγκριση εδώ μόνο ως προς τον όχλο , που αποδεικνύει, ότι διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο ,πάντα όμως για κακό, διαχρονικά στο διάβα των αιώνων!
Η αρχαία Ελλάδα βέβαια ανέδειξε την απέραντη ομορφιά της Δημοκρατίας, μακριά από ολοκληρωτισμό και βία.
Πόσο προχθές απέδειξαν όλοι οι συγκεντρωμένοι και ιδίως οι εκεί παρόντες πολιτικοί αρχηγοί , ότι είναι απόγονοι των ευκλεών αρχαίων Ελλήνων;
Η απάντηση αυτονόητη, πως αυτή η κοινωνία αυτοκτονεί καθημερινά, μακριά από αξίες, από αρχές, ισοπεδώνοντας νόμους, αρκεί να κάνει αυτό που η ίδια κατηγορεί: Να τραμπουκίσει φασιστικά αρκεί να περάσει έστω και με αθέμιτη επιρροή την δική της άποψη!
Και μετά οι αλαλαγμοί χαράς .Με την έκδοση της απόφασης.
Την ίδια ώρα όμως ο «νεοναζιστής» Ερντογάν έβαζε πόδι στην ρημαγμένη από τον πρώτο Αττίλα, Αμμόχωστο.
Ολίγον κατ’ολίγον «βάζει πόδι» σε όλα’
Ενώ ταυτόχρονα οι “λάθρο” κινούνται ανενόχλητοι σε όλη την ενδοχώρα της πατρίδας μας.
Εμείς όμως ασχολούμεθα με μουχλιασμένες από τον χρόνο, “χρυσαυγιάδες”.
Ένα ιδιότυπο «λαϊκό δικαστήριο» λοιπόν, που θα καθορίζει εκτός αιθούσης την δικαστική κρίση, αντί να αφήσουν οι πολιτικάντηδες να ασχοληθεί γι’αυτό ανεπηρέαστη η ελληνική Δικαιοσύνη;
Ισοπέδωση λοιπόν όλων εκείνων των κατακτήσεων μέσα από αγώνες, για να μπορούμε να έχουμε τον ποθούμενο «Νομικό πολιτισμό», αδιαμφισβήτητη εγγύηση για μια υγιή Δημοκρατία!
Και για να δούμε το θέμα σφαιρικά, αξίζει να σκεφτούμε και γι’άλλα φωναχτά και με παρρησία, θέτοντας όλους αυτούς τους «κροκοδείλιους» προ των ευθυνών τους.
Δεν υπάρχουν λοιπόν οι ίδιες ευαισθησίες για συνάξεις και συλλαλητήρια για τα θύματα της Μαρφίν, όταν τα έκαψαν ανυποψίαστα αποθρασυνόμενοι αναρχικοί, που κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι.
Δεν νοιάζει κανέναν η θυσία του ελληνόψυχου Κατσίφα, ορθώνοντας τα στήθια στην αιματοβαμμένη Βόρειο Ήπειρο, ενώ η πολιτεία «καθεύδει» στην ανεύρεση των δολοφόνων των δυο νεαρών παιδιών από το Νέο Ηράκλειο. Κι αυτά όμως τα γέννησαν «μάνες»…
Και χίλια δυο άλλα που αναδεικνύουν τα δυο μέτρα και τα δυο σταθμά της άφιλης και «κροκοδείλιας» ελλαδικής Πολιτείας !
Τώρα στον απόηχο της δίκης επίκαιρο αναδύεται το ερώτημα: Ποιος γέννησε το «αβγό του φιδιού» και ο φασισμός χτυπάει τόσο έντονα το κατώφλι της χώρας; Η απάντηση έρχεται πηγαία και χωρίς περιστροφές…
Μα όλοι αυτοί τις προάλλες που με την ελλειμματική συμπεριφορά τους, ως σύγχρονοι «καλικάντζαροι» ροκανίζουν το Δέντρο της Δημοκρατίας! Κι αν εκείνο πέσει τελικά ,το φταίξιμο θα είναι δικό τους.
Γιατί με την δική τους «φασιστική» συμπεριφορά θα ανοίξουν διάπλατα την πόρτα σε νέο «αβγό του φιδιού»! Καταλάβατε συνέλληνες, ότι ο αριστερίζων υποβόσκων φασισμός είναι πιο ύπουλος και πιο δυνατός απ’όλους τους άλλους;
*Ο Ηλίας Ν. Ηλιακόπουλος είναι Διδάκτωρ Νομικής, Δικηγόρος και δραστηριοποιείται στον χώρο της Θράκης
,){kind=link}