Να ξέρεις πως είδα τον πόνο σου. Δε σε προσπέρασα βιαστικά και αδιάφορα, δεν αδιαφόρησα για την κραυγή σου, εκείνη που λυσσούσε για απονομή ηθικής δικαιοσύνης και τάξης των πραγμάτων.
Να ξέρεις πως δε σε έχω ξεχάσει. Επιστρέφω πάντοτε τη στιγμή εκείνη που δε με περιμένεις, τη στιγμή που εσύ χαμογελάς και δεν υπάρχουν πια μέσα σου οι πόνοι και οι θλίψεις του παρελθόντος. ‘Όταν δε θα σε καίει εντός σου η επιθυμία για ανταπόδοση, γιατί πλέον θα χαμογελάς και δε θα σε νοιάζει να σκαλίζεις τα περασμένα. Ξαφνικά, θα δεις πως και ο άνθρωπος εκείνος που σε έκανε να πονάς, και εκείνος θα βρει αυτή την πίκρα μπροστά του.
Να ξέρεις πως είμαι δίκαιη. Μη θυμώνεις μαζί μου αν δεν ανταποκρίνομαι άμεσα στο κάλεσμά σου, έχω δει πόσο έχεις πονέσει. Το ξέρω, η θλίψης της ψυχής σου και η αλμύρα των δακρύων απαιτεί να τιμωρήσω εκείνη τη στιγμή για να ησυχάσεις εσύ εντός σου. Μη νευριάζεις και μη λες πως σε ξέχασα; εδώ είμαι, απλώς πρέπει να έρθει και η κατάλληλη στιγμή ώστε ο καθένας να λάβει αυτό που έχει προσφέρει.
Σε βλέπω, πάντοτε το βλέπω. Μη στεναχωριέσαι, σήκω και συνέχισε να χαμογελάς, δε θα ξεχαστεί τίποτα. Το έχω δει αυτό που σε διέλυσε, τα πάντα έχω δει. Θα επέμβω, δείξε μου εμπιστοσύνη, εσύ χτίσε νέα όνειρα και ζήσε ελεύθερα τη ζωή σου.
Είμαι το κάρμα και με αυτά τα λόγια προσπαθώ να σε ξαλαφρώσω. Όλα έρχονται και μας βρίσκουν κάποια στιγμή, όλα τα επιστρέφω, αυτό να το θυμάσαι και να μη νομίζεις πως όποιος σε έβλαψε κέρδισε επειδή αναλώνεται σε πρόσκαιρα χαμόγελα. Ξέρω πότε θα επέμβω, αυτό να το θυμάσαι πάντα.
Μαρία Σκαμπαρδώνη
