«Για να αρχίσεις να σκέφτεσαι σωστά, πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι»
Από την στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια και θα καλωσορίσουμε το καινούριο πρωινό θα αναλωθούμε σε διάφορες δραστηριότητες επίπονες ή ευχάριστες μέχρι την ώρα που θα ταξιδέψουμε και πάλι στην χώρα των ονείρων, όλο αυτό το διάστημα το μυαλό μας τριγυρίζει αδιάκοπα και ανεξέλεγκτα (ευτυχώς όχι οι σκέψεις όλων μας) στο παρελθόν, σε γλυκές ή πικρές θύμισες, αναζητά εικόνες απ’ το μέλλον με χαρά ή με φόβο έχοντας μόνιμα την τάση να δραπετεύει από το παρόν, απ’ το σήμερα, απ’ το τώρα.
Καθημερινά όλοι οι άνθρωποι – πλην ελαχίστων – περιπτώσεων όπως θα δούμε παρακάτω, αφήνουμε το μυαλό μας ελεύθερο να πετάει σαν την πεταλούδα από σκέψη σε σκέψη. Ακόμη κι όταν είμαστε χαρούμενοι για κάτι που μας συνέβη την παρούσα στιγμή ο νους θα ξεγλιστρήσει και θα ψάξει να χαθεί μακριά με την πρώτη ευκαιρία για να αναπολήσει παρόμοιες περιπτώσεις. Όταν είμαστε λυπημένοι ή αγχωμένοι τότε είναι βέβαιο ότι θα αφεθούμε να μας περιπλανήσει σε άλλα μονοπάτια λιγότερο ευχάριστα ή να μας παρασύρει μέσα στον φόβο για ένα αβέβαιο ή δυσάρεστο μέλλον. Τελικά τι είναι η σκέψη και γιατί έχει απλώσει τον ιστό της μέσα στον ανθρώπινο νου;
Είναι απλά ένας μηχανισμός ασφαλείας που ενεργοποιείται απ’ τον εγκέφαλο μας για να μας προστατέψει; Ή μήπως είναι ένα εργαλείο που μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας ελέγχοντας συνειδητά την λειτουργία του. Η σκέψη είναι σαν ένα εκκρεμές που πάλλεται, άλλοτε σε περιοχές χαράς και ευτυχίας και άλλοτε σε σκοτεινά μονοπάτια φόβου, άγχους και απαισιοδοξίας πότε πίσω σε παλιές στιγμές πότε μπροστά σε μια πιθανή μελλοντική κατάσταση. Το σίγουρο είναι πως όταν λειτουργεί σπάνια εστιάζεται σε κάτι που γίνεται στο παρόν. Η σκέψη όταν κινείται πάλλεται μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, την μια για να αναπολήσει και την άλλη για να ονειροπολήσει. Όλη της η δουλειά απλώς να δραπετεύσει απ’ το παρόν.
Αυτό όμως που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από εμάς τους ίδιους είναι πως καθώς αυτή η αράχνη πλέκει τον ιστό της στην πραγματικότητα υφαίνει και την ίδια την ζωή μας. Δημιουργεί το αύριο που θα συναντήσουμε και έχει πλάσει το σήμερα που ζούμε. Αργότερα τελειώνοντας την ανάγνωση αυτού του κειμένου αν κοιτάξουμε στο παρελθόν μας θα κατανοήσουμε καλύτερα τον ρόλο των σκέψεων ως προς την διαμόρφωση της ζωής που ζήσαμε.
- Η σκέψη σαν διαδικασία είναι ένας μηχανισμός του νου που μπαίνει σε δράση για την λήψη αποφάσεων, κατανόησης γεγονότων, δημιουργίας έργων και πράξεων.
- Η σκέψη είναι ένα όχημα αναπόλησης του παρελθόντος και αναπαριστά με κάθε λεπτομέρεια σκηνές που έχουμε ζήσει. Σαν ένα τηλεκοντρόλ που βάζει σε ενέργεια το βίντεο της μνήμης μας όπου είναι καταγεγραμμένα όλα όσα έχουμε βιώσει. Είναι επίσης ένας άριστος σκηνοθέτης που με μεγάλη μαεστρία στήνει σκηνές από το μέλλον στο κινηματογραφικό στούντιο του ανθρώπινου εγκεφάλου, ανάλογα με τις επιθυμίες αλλά και τους φόβους που φωλιάζουν στην ψυχή του καθενός.
- Η σκέψη έχει δυναμική ενέργεια και μπορεί να μεταβιβασθεί από ένα ανθρώπινο νου που κατέχει αυτή τη ικανότητα σε άλλους οι οποίοι είτε γίνονται συνειδητοί δέκτες ή ασυνείδητοι νιώθοντας απροσδιόριστα μέσα τους μια παράξενη αίσθηση πως κάποιος θα τους τηλεφωνήσει ή θα λάβουν νέα του κλπ.
- Οι σκέψεις είναι ο σπόρος που φυτεύουμε ασυνείδητα μέσα στο χωράφι του υποσυνείδητου μας και όπως πολύ καλά ξέρουμε, ότι σπείρεις θα θερίσεις.
«Οι σκέψεις είναι ζωντανές. Δίνουν μορφή στον κόσμο μας, την πραγματικότητα μας και το πεπρωμένο μας. Οπότε το να σκεφτόμαστε θετικά είναι σημαντικό, καθόλου αμελητέο. Αν έχετε την ίδια σκέψη αρκετά συχνά και την κάνετε με αρκετό συναίσθημα με τον χρόνο θα αποκτήσει υλική μορφή» Petrene Soames
Αυτός είναι ο πρώτος συμπαντικός νόμος που είναι αιώνια σε ισχύ από τότε που ο άνθρωπος πάτησε πάνω στην γη. Άλλοι έχουν μιλήσει για την δύναμη της σκέψης, άλλοι έχουν διαπιστώσει πως είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Το βέβαιο είναι πως είτε το πιστεύουμε είτε όχι ο νόμος λειτουργεί και καλά θα κάνουμε να τον γνωρίσουμε να κατανοήσουμε πως λειτουργεί και να πράξουμε με συνειδητό τρόπο.
Όσο διαρκεί από μέρους μας η άγνοια αυτής της συμπαντικής αρχής απλά είμαστε έρμαιο της απόλυτης δύναμης της. Φερόμαστε και αγόμαστε ανάλογα με την πλευρά που έχει σταθεί περισσότερο καιρό το εκκρεμές των σκέψεων μας. Αν οι σκέψεις μας είναι γεμάτες χαρά και αισιοδοξία, αν καθημερινά το χαμόγελο λαμποκοπά στο πρόσωπο μας επειδή όλα πάνε καλά, αν δεν τρυπώσει κάποιο μαύρο κοράκι να φάει τις θετικές μας σκέψεις, τότε κάθε μέρα θα είναι γιορτή. Στη αντίθετη περίπτωση που όλα γύρω μας φαίνονται μαύρα και στο μυαλό μας μόνιμα βουίζουν αρνητικές και απαισιόδοξες σκέψεις κάθε μέρα θα μας βυθίζει όλο και πιο πολύ σε ένα βούρκο από θλίψη και οδύνη.
Όταν αντιληφθούμε πως αυτός ο νόμος υπάρχει, δουλεύει, δημιουργεί με τα υλικά που του δίνουμε εμείς την κάθε στιγμή μας με το κάθε μας όνειρο, φωτεινό ή μαύρο, πλάθει το αύριο μας και μας στέλνει στον παράδεισο ή στη κόλαση τότε θα μπορέσουμε να πάρουμε στα χέρια μας τα χαλινάρια αυτού του άγριου αλόγου και θα καλπάσουμε εκεί που η καρδιά μας πραγματικά λαχταράει να βρεθεί. Φαντάζει περίεργο, ίσως απίστευτο. Οι πιο πολλοί ανάμεσα μας θα γελάσουν κοροϊδευτικά, θα κουνήσουν αποδοκιμαστικά το κεφάλι τους και θα αφήσουν γι άλλη μια φορά την μοίρα τους στην τύχη.
Είναι όμως γεγονός και πρέπει να εκμεταλλευτούμε έξυπνα για το καλό μας τον νόμο αυτό. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η σκέψη δημιουργεί. Όλα τα ανθρώπινα επιτεύγματα που βλέπουμε γύρω μας είναι αποτελέσματα δημιουργικής σκέψης. Τίποτε δεν έπεσε απ’ τον ουρανό. Απλά κάποιοι άνθρωποι αντιληφθήκανε , κατανοήσανε πως λειτουργούν κάποιοι άλλοι νόμοι της φύσης όπως ο ηλεκτρισμός, η βαρύτητα ο μαγνητισμός κλπ. Ακόμη όμως κι αυτοί οι μεγάλοι εφευρέτες συνειδητά ή ασυνείδητα κάνανε χρήση του νόμου της σκέψης. Δημιουργήσανε κάτι στον υλικό μας κόσμο πλάθοντας το πρώτα στον άυλο κόσμο των σκέψεων. Κάπως έτσι δημιουργούμε καθημερινά την επόμενη μας ημέρα και κατ’ επέκταση το μέλλον μας.
Κάνουμε σκέψεις οι οποίες δημιουργούν καταστάσεις και χωρίς να καταλάβουμε το πώς και το γιατί βρισκόμαστε να τις ζούμε, να τις βιώνουμε όπως ακριβώς τις είχαμε σκεφτεί.
Υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος κόσμου που πιστεύει ότι αν όχι όλα όσα ζούμε αλλά τουλάχιστον τα περισσότερα οφείλονται στο κάρμα του καθενός από εμάς, στην ειμαρμένη ή το πεπρωμένο όπως συνηθίζουμε να λέμε και συνεπώς δεν είναι δυνατό να αλλάξουμε κάτι από το σενάριο της ζωής. Ένα σενάριο που γράφτηκε στα άστρα για μας και θα το ζήσουμε όπως και να έχει.
Ο νόμος του κάρμα είναι ισχυρός και θα μιλήσουμε αργότερα γι αυτόν, αυτό όμως που πρέπει να τονίσουμε έντονα σ’ αυτό το σημείο είναι πως ένας ισχυρός νόμος μπορεί να αλλάξει χρησιμοποιώντας έναν ισχυρότερο κι ο νόμος της σκέψης είναι ένας απ’ αυτούς. Εξάλλου η σκέψη είναι η μια απ’ τις τρεις αιτίες στην διαμόρφωση του κάρμα( σκέψη, λόγος, πράξη), συνεπώς ο έλεγχος της παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον ακόμη και γι αυτό.
Διαβάστε περισσοτερα: ΕΔΩ
