Τελευταία συζητώ με νεαρά άτομα που σχολιάζουν πικρόχολα κάτω από τις αναρτήσεις μου περί της πρωχοποίησης της γλώσσας με αχρείαστους ξενισμούς και τα συναφή. Δηλώνουν «πολυπτυχιούχοι» και «πολυγλωττοι», υπεραμυνόμενοι την γλωσσική αλλοίωση ως φυσικό και θετικό φαινόμενο «πολιτισμικού εμπλουτισμού» και καταφέρονται κυνικώς και προσβλητικώς όταν στριμώχνονται από τον αντίλογο.
Εδώ εξηγείται το γιατί τα ΑΕΙ τα τελευταία 50 χρόνια παράγουν αυτό το σπουδαγμένο στην αμορφωσιά και ακαλαισθησία είδος, αναθρεμμένο στην τρυφηλότητα αιωνίων σπουδών «ταχυφαγείου» τύπου, αλλά και ο επιταχυνόμενος θάνατος των κοινωνιών του Δυτικού Πολιτισμού.
Το 1956, ο Γερμανός φιλόσοφος Günter Anders έγραψε ένα βιβλίο για τη χειραγώγηση των μαζών.
Ονόμασε αυτό το βιβλίο “Απασχόληση του ανθρώπου”.
Ορίστε μια περίληψη αυτών των πραγμάτων:
«Για να καταστείλει εκ των προτέρων οποιαδήποτε εξέγερση, δεν πρέπει να την πάρει κανείς με βίαιο τρόπο.
«Αρχαϊκές μέθοδοι όπως του Χίτλερ είναι εντελώς ξεπερασμένες».
Αρκεί να δημιουργήσεις μια συνθήκη μειώνοντας σημαντικά το επίπεδο και την ποιότητα της Εκπαίδευσης.
Ένα αμόρφωτο άτομο έχει μόνο έναν περιορισμένο ορίζοντα σκέψης και όσο περισσότερο η σκέψη του δεσμεύεται σε υλικές, μέτριες ανησυχίες, τόσο λιγότερο μπορεί να εξεγερθεί.
Πρέπει να κάνουμε όλο και πιο δύσκολη την πρόσβαση στη «γνώση»…
Ώστε να έχουμε χάσμα μεταξύ λαού και επιστήμης.
Η ενημέρωση που προορίζεται για το ευρύ κοινό πρέπει να είναι «Αναισθησία».
Και πάλι, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πειθώ και όχι άμεση βία.
Θα εκπέμπουμε μαζικά στην τηλεόραση, ψυχαγωγία μεθυσμένων, πάντα ισοπεδώνοντας το συναισθηματικό και το ένστικτο.
Θα απασχολήσουμε τα μυαλά με αυτό που είναι μάταιο και παιχνιδιάρικο.
Με ασταμάτητες φλυαρίες και μουσική.
Κάποιος πρέπει να σταματήσει το πνεύμα από το να αμφισβητεί, να σκέπτεται.
Θα βάλουμε την «ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ» στην πρώτη γραμμή των ανθρώπινων συμφερόντων, ως κοινωνικό αναισθητικό.
Θα φροντίσουμε να απαγορεύσουμε τη σοβαρότητα της ύπαρξης, να διατηρήσουμε μια συνεχή συγγνώμη ελαφρότητας, ώστε η κατανάλωση να γίνει το πρότυπο της ανθρώπινης ευτυχίας.»
Συνελόντι ειπείν, απωλεσθέντων των αξιών που θα προσέδιδαν πνευματική καλλιέργεια και ουσιαστικόν βίον στους νέους με βιωματική Σοφία και κριτική σκέψη που θα διέκρινε το σαθρό από το άριστον, την σήμερον παράγουμε μία νεολαία αναθρεμένη στην τρυφηλότητα μιας παρωδίας που επιμηκύνεται πίσω από θρανία, διδασκόμενη την «απο-ηθικοποιητική» ισοπέδωση κάθε εθνικού θεσμού. Τα πανομοιότυπα «λουκάνικα» που βγαίνουν από τα γρανάζια αυτών των εργοστασίων, αυτομάτως αντιδρούν με έναν καταιγισμό -ισμών (εθνικισμός, φασισμός, ρατσισμός κλπ) κατά κάθε προσπάθειας γλωσσικής ή εθνικής ανατάσεως.
Κλείνω, επισημαίνοντας ότι αυτή η μαζική αποχαύνωση αποτυπώνεται στο υφος της κάθε γλώσσας, καθως η γλώσσα όχι μόνο αποτυπώνει την ποιότητα του σκέπτεσθαι, αλλά και διαμορφώνει την ίδια την σκέψη.
-Παναγιώτης Τερπάνδρου-
