Ο χαλκός εχει ενα βασικό στοιχείο που παραδοσιακά χρησιμοποιείται σαν υλικό για φυσικη προστασία πολλών καλλιεργειών από ασθένειες, αλλά και σαν λίπασμα για τα φυτά. Ο χαλκός χρησιμοποιείται στα περισσότερα κηπευτικά και σε πολλά καρποφόρα δέντρα όπως μερικα απο αυτα ειναι η ελιά και το αμπέλι, καθώς και σε καλλωπιστικά φυτά όπως η τριανταφυλλιά.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο χαλκός βρίσκει χρησιμοποιείται στην οικολογική και τη βιολογική γεωργία, καθώς αρκετά σκευάσματα με βάση τον χαλκό έχουν εγκεκριμένη άδεια για χρήση σε βιολογικές καλλιέργειες.
Ποιος είναι ο ρόλος του χαλκού και ποια η σημασία του ως θρεπτικό στοιχείο για τα φυτά;
Η ύπαρξη του χαλκού στα φυτά βοηθά στην διαδικασία της αναπνοής και της φωτοσύνθεσης και έχει σημαντικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του φυτού. Ο χαλκός, αν και απαιτείται σε μικρές ποσότητες στα φυτά, έχει σημαντικό ρόλο στην τόνωση, την καλή ανάπτυξη και την καρποφορία των φυτών. Η έλλειψη του χαλκού μπορεί να προκαλέσει σκούρες κηλίδες στα φύλλα, μάρανση φύλλων, ενώ σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να προκαλέσει και φυλλόπτωση. Γενικότερα η έλλειψη χαλκού προκαλεί προβληματική ανάπτυξη, καθυστερημένη ανθοφορία, μειωμένη και υποβαθμισμένη παραγωγή, καθώς και μικρότερη αντοχή των φυτών σε ασθένειες.
Πώς χρησιμοποιούμε τον χαλκό για την προστασία φυτών και καλλιεργειών από ασθένειες;
Για να προστατεύσουμε τα φυτά μας, λουλούδια, λαχανικά και δέντρα, από διάφορες διάφορες ασθένειες όπως ο περονόσπορος, σκωρίαση, η μαύρη κηλίδωση, το γλοιοσπόριο, καθώς και από βακτηριακές ασθένειες όπως η καρκίνωση της ελιάς, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για την προστασία τους, διάφορα σκευάσματα χαλκoύ.Χρησιμοποιείται εκτεταμένα για την προστασία των φυτών από μυκητολογικές και βακτηριακές ασθένειες. Η χρήση του χαλκού έχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα σε προληπτικό επίπεδο στα φυτά και λιγότερο θεραπευτική δράση.
Ποια είδη του χαλκού χρησιμοποιούμε στα φυτά και σε καλλιέργειες;
Θα συναντήσουμε διάφορες μορφές χαλκού στο εμπόριο που χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες για θρέψη, καθώς και για φυτοπροστασία. Οι πιο γνωστές και ευρύτερα χρησιμοποιούμενες μορφές χαλκού για καλλιέργειες είναι οι εξής:
– Θειικός χαλκός
Ο θειικός χαλκός, η γνωστή μας γαλαζόπετρα, έχει εφαρμογή με ψεκασμό μετά το κλάδεμα καρποφόρων δέντρων και αμπελιού, για την απολύμανση του εδάφους με πότισμα, για τον εμπλουτισμό του εδάφους με χαλκό, καθώς και για τnν επάλειψη των κορμών των δέντρων για απολύμανση από ασθένειες.
– Βορδιγάλειος πολτός
Ο βορδιγάλειος πολτός είναι θειικός χαλκός σε ανάμιξη με ασβέστη και χρησιμοποιείται με ψεκασμό παραδοσιακά την περίοδο του χειμώνα σε καρποφόρα δέντρα και στο αμπέλι, περισσότερο μετά το κλάδεμα. Έχει μεγάλο βαθμό φυτοτοξικότητας, μικρή διάρκεια δράσης και δεν συνδυάζεται στην εφαρμογή του ψεκασμού με προιόντα θρέψης (λιπάσματα).
– Υδροξείδιο του χαλκού
Το υδοροξείδιο του χαλκού έχει μέτριο βαθμό φυτοτοξικότητας, σημαντική διάρκεια δράσης, εκτεταμένη εφαρμογή με ψεκασμό στις περισσότερες καλλιέργειες και δυνατότητα συνδυασμού κατά περίπτωση κατά τον ψεκασμό με προιόντα θρέψης (λιπάσματα).
– Οξυχλωριούχος χαλκός
Ο οξυχλωριούχος χαλκός έχει μικρότερης ένταση τοξικότητα, μεγάλη διάρκεια δράσης και εκτεταμένη εφαρμογή στις περισσότερες καλλιέργειες για την αντιμετώπιση αρκετών ασθενειών, καθώς και ευρεία δυνατότητα συνδυασμού κατά τον ψεκασμό με προιόντα θρέψης (λιπάσματα).
– Γλυκονικός χαλκός
Ο γλυκονικός χαλκός είναι υγρός χαλκός που χρησιμοποιείται με ψεκασμό είτε με πότισμα ως λίπασμα για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων έλλειψης χαλκού (τροφοπενία) στις διάφορες καλλιέργειες.
Κι ένα τελευταίο μυστικό για τον χαλκό στα φυτά
Η χρήση χαλκού σε μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσει προβλήματα τοξικότητας στα φυτά και γι’ αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Ειδικότερα σε νεαρά φυτά ή σε φυτά που μόλις έχουν μεταφυτευτεί, η υπερβολική δόση χαλκού μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη τους ή να προκαλέσει εγκαύματα στο φύλλωμα ειδικά όταν η θερμοκρασία είναι πάνω από 30°C. Μακροπρόθεσμα, η συσσώρευση μεγάλης ποσότητας χαλκού στο έδαφος έχει αρνητική επίδραση στη γονιμότητα του εδάφους, καθώς προκαλεί προβλήματα σε ωφέλιμους μικροοργανισμούς και τους πολύτιμους γαιοσκώληκες.
